Als jij een pittig kind hebt, dan ervaar je waarschijnlijk ook dat je kind een sterke wil heeft. En nog meer dan dat, je kind is regelmatig dwingend. Bepaalt het liefst hoe de dingen gaan. Heeft het liefst dat de dingen op zijn of haar manier gaan. Dit is best moeilijk voor jou als ouder om mee om te gaan, denk ik zo. Maar het helpt als je snapt waar het vandaan komt.
Vaak voelt het zo verkeerd. Alsof jij het slaafje of het sloofje van je kind bent. Je wordt gecommandeerd en als je niet doet wat je kind zegt, dan is het hommeles. Dus soms geef je maar gewoon toe, maar het voelt toch niet goed.
Herkenbaar? Ik heb hier echt wel mee geworsteld vroeger. Tot ik doorkreeg waarom het was. En dat het niet bedoeld is als commanderen. Het is meer dat je kind op zo’n moment iets van je nodig heeft.
Pittige kinderen zijn prikkelgevoelige kinderen. Hooggevoelig, zo je wilt. Mijn idee is dat de wereld erg overweldigend voor ze is. Omdat prikkels veel minder goed gefilterd worden dan bij de meeste andere kinderen.
Het is moeilijk voor ze om zich aan deze overweldigende wereld over te geven. Ze hebben dringend behoefte aan controle. Ze willen de wereld om zich heen begrijpen en kaderen. Daarom zijn het vaak kinderen die veel vragen en enorm behoefte hebben aan duidelijkheid en uitleg.
En dat is naar mijn idee ook de reden dat ze graag de regie hebben, graag zelf bepalen. Want op het moment dat je zelf kunt bepalen heb je grip. Ben jij de baas over de wereld in plaats van andersom. Dan gaat het zoals jij het in het hoofd hebt en dat geeft rust.
De meeste pittige kinderen passen zich in de buitenwereld behoorlijk goed aan. Ze doen wat er van hen gevraagd wordt en proberen zo goed mogelijk te snappen wat er van hen verwacht wordt. Al kost dat soms veel moeite en energie.
Thuis is voor de meeste pittige kinderen de enige plek waar ze hun behoefte aan autonomie, aan regie, durven te uiten. Dus gaan ze thuis in de weerstand als ze iets moeten en willen ze dat het op hun manier gaat.
Hoe meer spanning er is in het leven van je kind, hoe meer dit dwingende gedrag meestal toeneemt. Want hoe minder grip in de buitenwereld, hoe wanhopiger de pogingen om toch weer grip te krijgen. Dus hoe inflexibeler je kind wordt en hoe meer dwingend gedrag je kunt verwachten.
Mij heeft dit inzicht geholpen om meer mee te bewegen, meer toe te geven, zonder dat ik me daar nog geïrriteerd over voelde. Omdat ik wist, dit heeft mijn kind nodig om even rust te ervaren. Het is niet omdat het een ongevoelig egoïstisch kind is. Of onopgevoed. Maar hij kan nu even niet anders.
Dit betekent overigens niet dat je altijd maar moet toegeven. Maar wel dat je de gedachte dat het op zich niet in de haak is, los kunt laten. En dan kijkt waar je wel of niet in mee wilt gaan, waar ligt je eigen grens werkelijk?
En het betekent ook, dat je je kind best kunt leren dat het veel prettiger is als hij of zij iets vriendelijk vraagt in plaats van te zeggen ‘jij moet’. Het helpt trouwens enorm als je dat zelf ook doet :). Maar lalshet dan toch gebeurt, zie het dan als onmacht en kijk of je je kind op dat moment misschien het beste helpt door maar gewoon te doen wat hij of zij ‘vraagt’.
Interessant artikel vind je? Deel het dan, zodat meer ouders het kunnen lezen. Dank je wel!. En ik lees natuurlijk graag je reactie hieronder.
Trouwens…als jij je kind hierin herkent, dan is mijn gratis webinar vast interessant voor jou. Ik vertel je meer over hoe je kind in elkaar steekt en welke benadering in het opvoeden wél werkt. Meld je hier aan
Door de site te te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruik van cookies. Privacyverklaring
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.