Tag Archives foromgaan met je kind

7 tips voor een sinterklaastijd zonder stress

Het Sinterklaasfeest is iets waar kinderen natuurlijk naar uitkijken. Ook onze pittige kinderen. Maar tegelijkertijd geeft het vaak ook veel spanning. Wat deze tijd tot een echte uitdaging maakt voor hen en voor jullie als ouder. In dit blog deel ik wat tips met je die je helpen om de spanning voor je kind te beperken en daarmee te zorgen voor meer rust en plezier rondom Sinterklaas. Kijk gewoon eens wat bij jou kind past en werkt.

Tip 1   Zorg voor zoveel mogelijk duidelijkheid en voorspelbaarheid

Grote kans dat je kind niet zo erg van verrassingen houdt. Of er op zijn minst niet zo goed tegen kan als dingen anders gaan dan verwacht. Zorg daarom dat je kind precies weet wat hij of zij kan verwachten. Hoe iets zal zijn, wat er van je kind verwacht wordt.

En zeg dat niets hoeft. Bijvoorbeeld dat het kan zijn dat Sint of Piet hem een hand wil geven. En dat dat leuk is, maar niet hoeft als je kind dat niet wil of niet durft. Geef wat dat betreft je kind de regie. Het is een feest, het moet leuk zijn. Ook voor jouw kind. Realiseer je dat dat het allerbelangrijkste is en trek je niks aan van wat anderen vinden of wat andere kinderen wel doen.

Tip 2   Maak een planning en maak deze zichtbaar. 

Je hoeft niet aan alle activiteiten mee te doen. Maak een keuze. Ga je wel of niet naar de intocht? Kijk je wel of niet naar het sinterklaasjournaal? Hou het aantal sinterklaasfeestjes ook beperkt. Bijvoorbeeld alleen thuis en op school. En als het je kind erg veel prikkels geeft, overweeg dan om bijv. die dag alleen een uurtje naar school te gaan.

Maak met pictogrammen of een kalender duidelijk wanneer welke activiteit plaatsvindt. Zodat je kind het zelf ook kan zien en weet of iets nog een tijdje duurt of morgen al is.

Tip 3   Maak het zetten van de schoen minder spannend

Hou het aantal keren beperkt en zorg dat er altijd iets in de schoen komt. Kinderen kunnen het spannend vinden dat ze niet weten of ze iets krijgen in de schoen. Zeg dat je van Piet gehoord hebt dat hij deze nacht zal komen. Bereid je kind voor dat het heel goed een kleinigheid kan zijn of iets lekkers. Vraag wat hij of zij verwacht en stel de verwachting zo nodig bij.

Ook kan het idee dat Piet ’s nachts in hun huis komt, spannend zijn voor kinderen. Of ze piekeren over  hoe dat kan. Je kunt er voor kiezen om de schoen onder de brievenbus in de deur te laten zetten. Of buiten onder een afdakje. Of uitleggen dat je een sleutel voor Piet hebt klaargelegd. Of verzin zelf iets dat je kind geruststelt.

Tip 4   Bouw extra veel rustmomenten in

Plan in deze tijd geen bezoekjes. Niet bij vrienden of familie, maar ook niet bij een tandarts. Ga niet in deze tijd nieuwe schoenen kopen. Zorg dat je kind zoveel mogelijk tijd thuis kan doorbrengen om lekker te spelen. Of ga extra vaak naar buiten voor een spelletje voetbal of tikkertje. Sommige kinderen komen tot rust als je hen masseert, dat is ook een optie.

Tip 5   Haal de spanning af van de cadeautjes.

Sommige kinderen vinden het uitpakken stressvol, omdat ze zo benieuwd zijn wat er in het pakje zit. Je kunt ervoor kiezen om het in doorzichtig folie in te pakken. Of van tevoren de cadeautjes te laten zien en ze samen in te pakken. Soms is het ook genoeg om 1 cadeau te laten zien, wat je kind het heel graag wil hebben, zodat hij of zij weet dat dit er bij zit.

Helpt dit niet genoeg, dan kun je er nog voor kiezen om samen de cadeautjes te gaan kopen. Vertel je kind dat de cadeautjes door papa en/of mama worden gekocht. Sint heeft bijvoorbeeld een briefje gegeven aan jou met de cadeautjes die je kind mag uitkiezen.

Hou het aantal cadeautjes sowieso een beetje beperkt. Vertel eventueel van tevoren aan je kind hoeveel cadeautjes hij of zij kan verwachten.

Tip 6   Onthul het geheim van Sinterklaas

Als dit allemaal onvoldoende helpt, overweeg dan om je kind de waarheid over Sinterklaas te vertellen. Het kan je kind veel rust geven als hij of zij weet dat het ‘maar’ een spel is. Dat Sint en de pieten gewoon mensen zijn die als ze ’s avonds thuiskomen hun pak uitdoen en dan weer gewoon een man of een vrouw zijn net als hun papa en mama. Die de andere morgen gewoon weer naar hun werk gaan.

Sommige ouders kiezen daar sowieso liever voor, omdat ze hun kinderen geen dingen willen vertellen die niet waar zijn. En daar is ook wat voor te zeggen. Maar dat is je eigen keus natuurlijk.

Denk je daarover, dan vind je inspiratie over hoe dat aan te pakken in dit artikel van Kroost en dit artikel van Kiind en nog een artikel van Kiind.

Ook bestaat er een kinderboek over het onthullen van het geheim. Dat is bedoeld voor 8-jarigen, maar misschien kun je het ook voor kleuters gebruiken, dat weet ik niet eerlijk gezegd, ik heb het zelf niet gelezen. Het heet Het grote sinterklaasgeheim en is geschreven door Kees Lintermans.

Tip 7   Stel je verwachtingen bij

Stel je er domweg op in, dat dit een lastige tijd is voor je kind. Vergeet zo nodig je eigen ervaringen met Sinterklaas en parkeer je verlangens van wat jíj leuk zou vinden. Maar kijk wat je kind nodig heeft om ermee te kunnen dealen. En weet dat er in deze tijd wat meer ‘ontploffingen’ plaats kunnen vinden. Door je hierop voor te bereiden is het makkelijker om er zelf rustig onder te blijven en kun je een veilige basis zijn voor je kind.

Heb je hier wat aan, denk je? Deel ze dan alsjeblieft om ook andere ouders te helpen. Dank je wel! En o ja, je opmerkingen en aanvullingen lees ik graag hieronder 🙂

Het grootste misverstand over onacceptabel gedrag.

Hoe gaan we met onze onbeschofte kleindochter om? Dit was de titel in de rubriek ‘WAT ZOU U DOEN’ in het Volkskrant Magazine van afgelopen zaterdag (3 juni 2017). In deze rubriek wordt wekelijks een dilemma van een lezer geplaatst met een uitnodiging aan andere lezers om te reageren. 

Toen ik twee weken geleden de aankondiging zag over de onbeschofte kleindochter heb ik een reactie geschreven. Want wat er in het dilemma beschreven werd, was precies het onbegrip dat veel van mijn klanten ook tegenkomen. Mijn reactie is niet geplaatst helaas, maar ik schrijf er bij deze wel graag een blog over 😊.

Dit keer vertelde een lezer over haar of zijn kleinkind dat zich ronduit onbeschoft zou gedragen en extreem egoïstisch zou zijn. “Niets is goed, alles draait om haar. Laatst verpestte ze een gezellig familie-etentje met haar onacceptabele gedrag”.

Ik vond het zo’n typerende uiting van onbegrip over wat hooggevoeligheid eigenlijk is. Alleen al het woord onbeschoft zegt genoeg, daar zit immers de opzet al in opgesloten. En dat over een meisje van 7 jaar. Overigens zal het feit dat er een paragnost aan te pas is gekomen en het meisje een ‘nieuwetijdskind’ wordt genoemd met een ‘gave’ ook niet helpen om begrip te krijgen voor de hooggevoeligheid van het meisje ben ik bang.

Ook uit de meeste reacties in de rubriek (gelukkig werd in 1 reactie wel uitgelegd wat hooggevoeligheid is) blijkt dit onbegrip. Er wordt bijvoorbeeld gezegd dat je vooral geen begrip meer moet tonen. “Nederland heeft al genoeg kinderen die zich gedragen als kleine godjes”. En “Hoe sensitief ben je als je niet eens merkt dat iedereen om je heen zich aan je ergert?”

Het grote misverstand dat hierachter zit is dat kinderen zich kunnen gedragen als ze dat maar willen. Als ze toch voelen dat hun gedrag ergernis oproept, dan kunnen ze zich toch aanpassen? En als ze dat niet doen, dan zijn de DUS egoïstisch en kleine godjes.

Maar wat over het hoofd wordt gezien, is dat er vaak sprake is van onmacht. Een overprikkeld kind krijgt niets meer voor elkaar. Het denken functioneert niet meer, het kind is onbereikbaar geworden en valt terug in één of andere primitieve overlevingsstaat.

Een kind doet het goed als ie dat kan, schreef Ross W. Greene in Het explosieve kind. En daar ben ik het helemaal mee eens. Onze taak als ouder en opvoeder is om het kind te helpen het goed te kunnen doen. Door bijvoorbeeld overprikkeling te voorkomen door eerder weg te gaan bij familiebezoek of een keertje af te zeggen.

En door het kind serieus te nemen en beter te luisteren. Ik vind het verbazingwekkend hoe vaak in een gesprek met ouders van een kind met problematisch gedrag blijkt dat het kind het zelf al aangeeft. “Hou je mond” bijvoorbeeld betekent vaak “ik ben overprikkeld, het komt niet meer binnen, stop alsjeblieft met op me in te praten, want zo dadelijk ontplof ik”. Maar omdat het louter wordt opgevat als brutaal gedrag, wordt in feite de boodschap niet verstaan.

Dingen willen bepalen is ook een soort van overlevingsstrategie zou je kunnen zeggen. Het heeft niks met egoïsme te maken, deze kinderen zijn juist heel gevoelig. Maar om een beetje overzicht te houden op wat er allemaal gebeurt, willen ze graag de regie hebben.

En een driftbui is al helemaal niet bedoeld om haar zin te krijgen, het is vaak een pure ontploffing. Een ontlading die nodig is, om het zenuwstelsel weer tot rust te kunnen krijgen. Vaak eindigt die dan ook in een huilbui en zie je vervolgens hoe het lijfje van het kind zich ontspant.

Als je eenmaal begrijpt hoe de vork werkelijk in de steel zit, is dat niet alleen respectvoller naar het kind toe. Het geeft je ook de mogelijkheid om problemen werkelijk op te lossen. Want zo lang je uitgaat van onwil, zul je dus het kind willen dwingen zich anders te gedragen. En dat zal leiden tot veel strijd en ellende.

O ja, en wat het extra ingewikkeld maakt: veel van deze kinderen gedragen zich buitenshuis wel, vooral als hun ouders er niet bij zijn. Dus heeft iedereen zijn oordeel klaar: het ligt aan de ouders. Terwijl het in feite precies andersom ligt. Alleen bij de ouders is het veilig genoeg om te ontploffen.

Daarbuiten zullen ze zich tot het uiterste inspannen om zich te beheersen. Maar als de situatie maar lang genoeg duurt, dan zullen ze ook daar ontploffen. En tot die tijd zullen ze dat bewaren voor thuis. En zal het thuis toenemen naarmate het buitenshuis meer energie kost om zich buitenshuis te handhaven.

Eigenlijk is dat heel tragisch. Want het maakt dat ouders er ten onrechte op aangekeken worden. En het maakt ouders onzeker, wat ook weer niet in het belang van het kind is. Een kind dat het moeilijk heeft, heeft juist behoefte aan een stabiele ouder, die rustig kan blijven kan dealen met wat er gebeurt.

PS Wil je hier meer over weten, lees dan hier meer over mijn webinar Waarom strenger opvoeden niet de oplossing is (en wat dan wél).

 

>

Door de site te te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruik van cookies. Privacyverklaring

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten