Vrede op aarde begint met vrede in je huis

Vrede op aarde, zongen we. Dat is wat we wensen, maar dat is nog niet zo eenvoudig. Het tegendeel lijkt te gebeuren in de wereld. En helaas hebben wij weinig invloed op. Maar we kunnen wel klein beginnen met vrede in ons eigen huis en onze eigen omgeving.

Oorlog kan ontstaan als de ene groep zich tegenover de andere plaatst of geplaatst ziet. Het wij-zij denken. Wij-zij denken is altijd een bedreiging voor de vrede. Echte vrede kan pas ontstaan als we inzien dat we allemaal bij elkaar horen, dat we elkaar nodig hebben. En eigenlijk ook, dat we inzien dat we niet wezenlijk verschillen van elkaar.

In je eigen gezin is er misschien geen wij-zij. Maar vaak wel ik-jij. En ik-jij denken geeft ook strijd. Want  dan zijn er belangen te verdedigen. En kun je gekwetst worden omdat je denkt dat de ander zich boven jou plaatst.

Ik-jij denken klinkt misschien wat zwaar. Maar op een bepaalde manier sluipt het er toch gemakkelijk in. Bijvoorbeeld de momenten waarop we als ouder niet echt luisteren naar ons kind. Of onze macht gebruiken om onze zin door te zetten. Het kind ervaart dan dat het voor zijn eigen behoeftes niet als vanzelf op ons kan vertrouwen.

Een ander voorbeeld. Ruzies tussen kinderen zijn normaal. Als ouder kun je echter gemakkelijk in de valkuil stappen dat jij als scheidsrechter moet oordelen hoe het opgelost wordt. Niet doen. Er is altijd een kind blij en een kind boos. Voor de kinderen is dat ook een ik-jij ervaring. Rivaliteit wordt in de hand gewerkt.

Vrede kan bloeien als er saamhorigheid is. Als we ons met elkaar verantwoordelijk voor elkaar voelen.  Als we de behoefte van een ander evenzeer respecteren als die van onszelf. Dat creëert  verbondenheid. Begin met vrede in je eigen gezin en zet in op verbinding.

Hoe doe je dat in praktijk? In de eerste plaats door goed te luisteren en de behoefte van (ieder) kind en van jezelf serieus te nemen. In de tweede plaats door het uitgangspunt te hanteren dat ieder zijn eigen waarheid heeft. Er is niet zoiets als dé waarheid. Ieder heeft zijn eigen mening en beleving, respecteer dat.

Zo kun je zorgen dat iedereen zich erkend voelt. En als er conflicterende behoeftes zijn, zoek dan zoveel mogelijk naar oplossingen die voor iedereen aanvaardbaar zijn. Alleen al door dit als uitgangspunt te nemen bevorder je de verbondenheid. Samen verantwoordelijkheid voor elkaar, daar gaat het om.

Daarbij hoort ook niet (ver)oordelen. Respecteren kan alleen als je niet veroordeelt. Daarin ben je een voorbeeld voor je kind. Ook als je over andere mensen of andere groepen praat. Wees je dus bewust van wat je denkt en zegt. Respect leer je niet door erover te praten, maar door het voor te leven.

Een mooie tweeslag eigenlijk. Op deze manier zorg je én voor meer vrede en rust in je eigen gezin én leer je je kind hoe hij op een respectvolle manier met anderen kan samenleven. Zo lever je straks echte vredelievende burgers af 🙂

Vrede op aarde!

Vind je deze woorden de moeite waard? Fijn als je ze wilt delen. Ook lees ik graag je reactie. Alvast bedankt!

Breng vrede in je gezin

Vrede in de wereld begint met vrede in elk gezin. Als wij onze kinderen leren hoe je in vrede kunt leven, kunnen zij ook buiten de deur vrede brengen. Het zal zich als een olievlek uitbreiden. Het is werkelijk waar, al klinkt het misschien afgezaagd: “Verbeter de wereld, begin bij jezelf”.

Verbeter de wereld, begin bij jezelf.Wat denk jij als jij zo’n zin hoort? Voel je je aangesproken, misschien terechtgewezen? Het kan voelen als ‘ojé, wat doe ik allemaal fout”. Het kan zwaar klinken, alsof ‘op de goede manier leven’ een zware, serieuze opgave is. Maar je kunt het ook zien als een mogelijkheid.

Zie het eens zo: de wereldvrede kan ik niet zomaar realiseren. Vrede in mijn gezin wel. Laat ik mij als doel stellen, dat ik in vrede wil leven in mijn gezin. Dan draag ik uiteindelijk bij aan de wereldvrede, is dat geen mooie gedachte? In plaats van je machteloos te voelen over alle geweld in de wereld, kun je beginnen met in je eigen omgeving je steentje bij te dragen. Die omgeving is natuurlijk groter dan je gezin, maar dat is een mooi begin.

Ik zou alle ouders in Nederland willen oproepen om hiermee te beginnen. Laten we stoppen met oordelen. (Ook met oordelen over oordelen :)) Laten we ons richten op verbinding. Dat is namelijk het enige wat mensen echt gelukkig maakt. Want als er verbinding is, dat word je gezien en gehoord. Dan word je geaccepteerd en erkend in wie je bent. Dat is onze diepste behoefte en het enige wat ons werkelijk gelukkig maakt.

Dat we zo vaak niet gelukkig zijn en conflicten hebben met onszelf of met anderen, komt in feite alleen door ons hoofd, door ons denken. We maken verhalen, die ons afbrengen van waar het ons om gaat. We praten over wat ons is aangedaan, we houden onze pijn in stand door er steeds over te vertellen of over na te denken, we oordelen en (ver)oordelen. Een mooie vraag in dit verband is: “Wat heb je liever, gelijk of geluk?” Beide? Dan moet ik je teleurstellen, dat gaat meestal niet samen. Want ieder heeft namelijk zijn eigen waarheid, zijn eigen gelijk. Daarom brengt het ons niet bij elkaar.

Wat ons wel bij elkaar brengt is: de ander willen begrijpen. Nieuwsgierig zijn. Erkennen, dat de waarheid voor een ander anders is. Erkennen, dat er geen absolute waarheid is. Je kunt prima in verbinding zijn en je happy voelen in contact met iemand, die ergens heel anders over denkt. Als je elkaar die ruimte kunt geven, dan is er verbinding. Dan herken je ook de overeenkomsten, iedereen heeft namelijk dezelfde behoefte aan liefde en erkenning.

Verbinding vindt plaats op het niveau van je hart, je ervaart het. Ons denken is er de oorzaak van dat we dat vaak niet bereiken.  Iedereen wil diep in zijn hart verbinding met anderen. Goed zijn voor anderen. Alleen: ons denken zit er tussen. En bij de één wat sterker dan bij de ander misschien, of op een andere manier. Maar het principe is hetzelfde. We zijn daarin allemaal gelijk.

Als je zo naar mensen kijkt, hoef je niet meer zo te (ver)oordelen. Je kunt dan zien, dat hij of zij gewoon veel last heeft van de verhalen, die het denken maakt. Het maakt je mild. Ik denk dan altijd “Hij of zij heeft zichzelf ook niet gemaakt”. Of “je zult maar zo door het leven moeten”.

Maar hoe doe je dat nou in praktijk? Hoe zorg je voor vrede in je gezin? Het is makkelijker dan je denkt. Dat wil zeggen, de principes zijn simpel. Als je ze op de goede manier uitvoert, kun je werkelijk vrede brengen in jouw gezin. Zelfs als er vaak conflicten zijn of irritaties zijn. Het is kwestie van doen en volhouden. Wil jij meer vrede in je gezin? Heb dan nog even geduld, in mijn volgende artikel zal ik de principes voor je samenvatten.