Deze titel suggereert dat je je kind zelfvertrouwen kunt geven als een pakketje. Dat is natuurlijk niet zo. Je kind ontwikkelt zelfvertrouwen zelf. Of misschien is het wel zo, dat elk kind met zelfvertrouwen ter wereld komt en dat het vooral onze taak is om dat te beschermen. Hoe dan ook: als ouders hebben we veel invloed op dit proces en kunnen we het zelfvertrouwen wel degelijk bevorderen. Wil je weten hoe?
In de eerste plaats door acceptatie. Als je als mens geaccepteerd wordt zoals je bent, dan heb je geen reden om aan jezelf te twijfelen. Je hoeft je niet te richten op wat die ander vindt dat je zou moeten doen of hoe je zou moeten zijn. Je kunt letterlijk gewoon jezelf zijn. Dat geldt ook voor jouw kind.
Daarom is het belangrijk om je bewust te zijn van je reacties op je kind. Probeer zoveel mogelijk te voorkomen dat er een afwijzing in je reactie verstopt zit. Onderzoek of een irritatie of frustratie bij jouzelf niet meer zegt over jou dan over je kind. Als je dat bij jezelf ontdekt, kun je gemakkelijker de emotie bij jezelf houden en neutraler naar je kind reageren.
Betekent dit dat je dan alles maar goed moet vinden? Nee natuurlijk niet. Ook daarmee zou je je kind tekort doen. Hij heeft er recht op om te weten, wat zijn gedrag voor anderen betekent. Maar het betekent wel, dat je dit zonder lading kunt doen. Want juist de emotionele lading, de ergernis of frustratie, maakt dat er, openlijk of subtiel verstopt, afwijzing doorklinkt in je reactie.
Daarnaast is erkenning heel belangrijk. Ieder mens wil gezien en gehoord worden. Toon dus ook je begrip voor de behoeften van je kind. Ook als ze leiden tot een actie die je afkeurt. Of als je kind iets vraagt waar jij niet aan tegemoet kan of wil komen.
Nu denk je misschien: ja, dat klinkt mooi, maar hoe doe ik dat dan in het dagelijks leven? In de eerste plaats is het zo, dat het al positief werkt als je deze zienswijze voor jezelf als uitgangspunt neemt. Het zal doorwerken in hoe jij met je kind omgaat. Daar kun je op vertrouwen.
In de tweede plaats kun je je aanwennen om zoveel mogelijk ik-boodschappen te geven. In het begin is dat wennen, maar door oefenen wordt het steeds gemakkelijker. Voorbeelden van ik-boodschappen zijn: “Ik wil graag, dat je nu je schoenen aandoet, want als we te laat komen worden we niet meer geholpen”, “Ik snap heel goed dat je boos bent, dat zou ik ook zijn. Het punt is dat ik niet wil dat mijn kinderen elkaar pijn doen”, “Ik zie dat jullie heel veel lol hebben, maar ik heb hoofdpijn en kan niet zo goed tegen herrie in huis nu. Ik wil graag, dat jullie nu even naar buiten gaan”.
In de derde plaats kun je als je irritatie voelt opkomen, daar heel even bij stilstaan. “wat is precies mijn irritatie? Heeft het eigenlijk wel iets met het gedrag van mijn kind te maken? Of is dat eigenlijk helemaal geen probleem, maar kan ik het om één of andere reden niet hebben? Communiceer alleen dat deel dat met het gedrag van jouw kind te maken heeft en doe dat dan in een ik-boodschap.
Tenslotte kun je, als je merkt dat jij iets anders wilt dan je kind, te werk gaan volgens de geen verlies methode. Je zoekt een oplossing, die voor allebei oké is. Waardoor dus geen van beide hoeft te verliezen. Daarmee laat je zien, dat je de behoeftes van je kind respecteert, maar ook die van jezelf. Een beter recept voor erkenning is er niet.
Hoe stimuleer jij het zelfvertrouwen van je kind? Laat het me weten door hieronder een reactie te plaatsen.
Door de site te te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruik van cookies. Privacyverklaring
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.