Vrede op aarde begint met vrede in je huis

Het is weer bijna Kerst. Vrede op aarde, zingen we. Dat is wat we wensen, maar dat is nog niet zo eenvoudig. En helaas hebben wij op de vrede in de buitenwereld niet zo heel veel directe invloed. Laten we daarom beginnen met vrede in ons eigen huis en onze eigen omgeving.

Oorlog kan ontstaan als de ene groep zich tegenover de andere plaatst of geplaatst ziet. Het wij-zij denken. Wij-zij denken is altijd een bedreiging voor de vrede. Echte vrede kan pas ontstaan als we inzien dat we allemaal bij elkaar horen, dat we elkaar nodig hebben. En eigenlijk ook, dat we inzien dat we niet wezenlijk verschillen van elkaar.

In je eigen gezin is er misschien geen wij-zij. Maar vaak wel ik-jij. En ik-jij denken geeft ook strijd. Want  dan zijn er belangen te verdedigen. En kun je gekwetst worden omdat je denkt dat de ander zich boven jou plaatst.

Ik-jij denken klinkt misschien wat zwaar. Maar op een bepaalde manier sluipt het er toch gemakkelijk in. Bijvoorbeeld de momenten waarop we als ouder niet echt luisteren naar ons kind. Of onze macht gebruiken om onze zin door te zetten. Het kind ervaart dan dat het voor zijn eigen behoeftes niet als vanzelf op ons kan vertrouwen.

Een ander voorbeeld. Ruzies tussen kinderen zijn normaal. Als ouder kun je echter gemakkelijk in de valkuil stappen dat jij als scheidsrechter moet oordelen hoe het opgelost wordt. Niet doen. Er is altijd een kind blij en een kind boos. Voor de kinderen is dat ook een ik-jij ervaring. Rivaliteit wordt in de hand gewerkt.

Vrede kan bloeien als er saamhorigheid is. Als we ons met elkaar verantwoordelijk voor elkaar voelen.  Als we de behoefte van een ander evenzeer respecteren als die van onszelf. Dat creëert  verbondenheid. Begin met vrede in je eigen gezin en zet in op verbinding.

Hoe doe je dat in praktijk? In de eerste plaats door goed te luisteren en de behoefte van (ieder) kind en van jezelf serieus te nemen. In de tweede plaats door het uitgangspunt te hanteren dat ieder zijn eigen waarheid heeft. Er is niet zoiets als dé waarheid. Ieder heeft zijn eigen mening en beleving, respecteer dat.

Zo kun je zorgen dat iedereen zich erkend voelt. En als er conflicterende behoeftes zijn, zoek dan zoveel mogelijk naar oplossingen die voor iedereen aanvaardbaar zijn. Alleen al door dit als uitgangspunt te nemen bevorder je de verbondenheid. Samen verantwoordelijkheid voor elkaar, daar gaat het om.

Daarbij hoort ook niet (ver)oordelen. Respecteren kan alleen als je niet veroordeelt. Daarin ben je een voorbeeld voor je kind. Ook als je over andere mensen of andere groepen praat. Wees je dus bewust van wat je denkt en zegt. Respect leer je niet door erover te praten, maar door het voor te leven.

Een mooie tweeslag eigenlijk. Op deze manier zorg je én voor meer vrede en rust in je eigen gezin én leerje je kind hoe hij op een respectvolle manier met anderen kan samenleven. Zo lever je straks echte vredelievende burgers af 🙂

Vrede op aarde! Ik wens je hele fijne kerstdagen.

Vind je deze woorden de moeite waard? Fijn als je ze wilt delen. Ook lees ik graag je reactie. Alvast bedankt!

Karla Mooy

Heb jij een pittig kind? Ik weet hoe dat is én ik kan je helpen om het opvoeden van jouw kind makkelijker te maken. Neem contact met me op als je wel wat hulp kunt gebruiken.

  • jennifer schreef:

    Soms heb ik moeite om mijn kind te laten uitpraten, hoe breng ik dit in de praktijk.

  • >
    close

    DOWNLOAD NU GRATIS!


    Probleemgedrag Aanpakken Zonder Strijd en Conflicten 

    Handleiding voor ouders van een pittig kind


    Door de site te te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruik van cookies. Privacyverklaring

    De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

    Sluiten