Laat de verantwoordelijkheid bij je kind
Als je je kind meer zelf de verantwoordelijkheid laat hebben, sla je twee vliegen in één klap. Je kunt zelf meer achteroverleunen. En je kind krijgt meer eigen regie, precies waar hij of zij bij gedijt.
Wat ik vaak zie bij ouders van pittige kinderen, is dat ze hard aan het werk zijn om te zorgen dat hun kind doet wat er gedaan moet worden. Veel ouders zien op tegen een boze bui en proberen dat zoveel mogelijk te voorkomen.
Hoe begrijpelijk ook, het werkt averechts. Want het leidt ertoe dat je je kind teveel op zijn nek zit. Zeker bijvoorbeeld in de ochtend. Een kind kan zich dan opgejaagd gaan voelen en zet de hakken juist in het zand.
Maar sowieso houden pittige kinderen er niet van om gestuurd te worden in het moment. Ze willen niet dat jij de baas bent. Ze willen zelf bepalen. Als jij a wilt, willen zij b. Alleen omdat jij iets wil, willen zij het niet.
De kunst is dus om zo min mogelijk iets van je kind gedaan te willen hebben. De oplossing daarvoor is: geef je kind zijn of haar eigen verantwoordelijkheid (terug). Ook bij jonge kinderen kan dat.
Zorg voor duidelijkheid en structuur. Bijvoorbeeld als het over de ochtend gaat: wat moet er allemaal gebeuren voordat je kind de deur uit kan? Structureer het met je kind in de tijd, koppel het aan de (wijzers van) de klok. Of gebruik een timer.
Vervolgens is het aan je kind om te zorgen dat ze op tijd klaar is. En als dat niet gelukt is, dan zijn de gevolgen ook voor haar. Dan komt ze bijvoorbeeld te laat op school. Of gaat hij op sokken de deur uit.
Voor veel kinderen werkt dit een stuk beter. Want ze willen wel doen wat er moet gebeuren. Maar niet als jij het van hen verlangt. Maar biedt duidelijkheid en laat het verder aan henzelf. Dan zul je zien dat het heel vaak wel goed komt.
Daar komt bij, dat jij je niet meer druk hoeft te maken. Je kunt rustig je eigen ding doen. Aanwezig zijn, zonder spanning in te brengen. Want je hoeft niet bang te zijn dat iets niet lukt. Het is niet erg als je kind te laat komt.
Pittige kinderen leren nu eenmaal het meest door ondervinding. Waarschuwen helpt echt niet. Dat geeft alleen maar irritatie. Natuurlijk is het handig om soms eventuele consequenties, die je kind nog niet ziet aankomen, te vertellen. Maar meer is niet nodig.
Zo sla je twee vliegen in één klap. Er komt veel meer rust, je laat het leven gaan zoals het gaat. Je maakt je niet druk. En tegelijkertijd is de kans veel groter dat het wél goed gaat. Ook al moet het daarvoor misschien een paar keer misgaan. Als het eenmaal geleerd is, is het voor lange tijd geregeld.
En dat scheelt enorm veel energie én maakt de sfeer veel beter. Dus maak jezelf niet langer verantwoordelijk voor wat er van je kind verwacht wordt. Laat die verantwoordelijkheid daar waar het hoort. Voor iedereen veel beter 🙂
Spreekt dit je aan? Download dan de gratis handleiding, waarin ik je nog meer tips geef. Je ontvangt dan ook mijn tweewekelijkse mail met nieuwe opvoedtips.
Ook fijn als je dit blog wilt delen op social media, dan hebben ook andere ouders er profijt van. Dank je wel alvast! En zoals altijd lees ik graag je reactie hieronder.
Dag Karla,
Heel herkenbaar dit! En we zijn ermee bezig om dit ook toe te passen. De ene keer lukt dat beter dan de andere keer.
Het blijft altijd wel een puzzeltocht. Vaak als ze zelf mogen beslissen wanneer ze iets doen en er is dan een probleem. Dan kunnen ze dit al heel snel bij ons als ouders neerleggen. En het is dan wel een kunst om dat niet aan te trekken.
De tips die je hebt zijn vaak wel heel verhelderend en helpend. Bedankt daarvoor!
Groeten van,
Talitha
Dank je wel voor je compliment, Thalita. Dat vind ik fijn om te horen, dat is ook de bedoeling 🙂
En ja, het gaat nooit altijd 100% goed. En trouwens, wat is ‘goed’ 🙂
Je doet de dingen naar beste weten en kunnen en dat is genoeg!
Beste Karla,
Onze dochter van 13 is een typisch pittig kind dat zich moeilijk laat vertellen dat iets echt moet. Zoals naar haar hockeytraining gaan, dat vindt ze vaak saai. We zouden haar natuurlijk hierin ook los kunnen laten, en haar vaak laten spijbelen, dat scheelt ontzettend veel gedoe. Maar dat is natuurlijk niet helemaal de bedoeling van op hockey zitten. Waarschijnlijk krijgt ze wel een reprimande maar veel meer consequenties zullen er vanuit de club waarschijnlijk niet zijn. Hoe zou je hiermee omgaan? (Wedstrijden vindt ze wel heel leuk en doet ze fanatiek aan mee)
Hallo Charlotte,
Ik weet niet of dat zo is. Mijn kinderen zaten op voetbal en korfbal, maar niet trainen betekende in de wedstrijd op de bank zitten. Dus dat was een goede motivatie 🙂
Ik zou het toch maar loslaten.Datscheelt veel gedoe.
En bovendien, hoe meer jullie haar achter de broek zitten, hoe meer ze in verzet zal komen, dus het werkt ook nog eens averechts.
Je kunt dat ook met haar bespreken, dat het haar verantwoordelijkheid is. En dat je verwacht dat ze gaat, tenzij ze ziek is. Want dat hoort er bij.
Overigens kan een goede consequentie ook zijn dat ze ermee moet stoppen. Of zou ze dat dan gewoon doen, denk je? En dan is dat misschien niet wat je wil.
Hoe dan ook, ik zou het gewoon eens uitproberen. Uitleggen dat je het vanaf nu loslaat, dat het haar eigen verantwoordelijkheid is en dat je wél verwacht dat ze gaat.
Succes!
Dank je wel Karla. Ik denk dat we dat inderdaad voorlopig maar doen. Ik heb ook het gevoel dat we eigenlijk ook niet zoveel keus hebben :). Ze weet in ieder geval precies wat we ervan vinden.