Schaamte van ouders

De meesten van ons trekken zich in meerdere of mindere mate iets aan van wat anderen vinden. Of wat we denken dat anderen zullen vinden 🙂. Of het nu gaat over hoe je eruit ziet of wat je zegt, iets in ons houdt zich bezig met wat anderen zullen denken. In het opvoeden is dat niet anders.

Iedere ouder wil graag een goede opvoeder zijn. Je hoopt dus altijd, dat je kinderen zich goed gedragen buiten de deur. Zodat anderen zullen denken, dat het leuke kinderen zijn en dat jij het goed doet, toch?

Daar komt het vaak onbewuste ideaalplaatje weer om de hoek kijken. Je wilt toch wel graag de goede opvoeder zijn, die zijn kind onder controle heeft, rustig blijft en weet wat ie moet doen. Het ergste is wel, dat mensen kunnen denken, dat je je kind niet in de hand hebt, dat ie over je heen loopt. Klopt?

En de waarheid is: je hebt je kind niet in de hand. Niemand niet. Uiteindelijk kun jij niet bepalen wat je kind wel of niet doet. Of het nu binnen of buiten de deur is. En dat is maar goed ook.

En toch. Ook al realiseren we ons dit, toch zit het ergens in ons systeem. En steekt het de kop op als je een probleem hebt met je kind of als je kind ongewenst gedrag vertoont. En des te meer als daar anderen bij zijn.

Ik denk dus dat de meeste ouders weleens last hebben van valse schaamte. Of bang zijn dat een ander hen zal afkeuren als ouder. Bewust of onbewust. Maar het ene kind is het andere niet en het ene kind is nou net iets moeilijker in zijn gedrag dan de andere. En het feit, dat ik gedrag niet acceptabel vind, wil nog niet zeggen, dat mijn kind het niet doet!

Ik sprak hier jaren geleden eens over met een paar deelnemers van een workshop die ik toen nog gaf. Ze gaven eerlijk toe, dat het lastig is om te zeggen dat je naar een opvoedcursus gaat. Want dan kan de ander denken: “O, heb jij dat nodig dan? Is er iets mis bij jou thuis?”.

Want samenhangend met het (onbewust) ideaalplaatje is er ook de overtuiging, dat je het gewoon zou moeten kunnen. En in zekere zin is dat ook zo. Iedereen kan in principe wel een kind grootbrengen. Maar de vraag is hoe. Gun jij je kind het beste? Wil jij je kind optimaal steunen in zijn of haar ontwikkeling? Wil jij genieten van je gezin, ook als dat niet vanzelf lukt?

Zoals één van die deelnemers toen ook zei: “We zouden er eigenlijk juist trots op moeten zijn, dat we dit doen voor onze kinderen”.  En zo is het maar net. Ik heb respect voor alle ouders die moeite en tijd en soms ook geld investeren om het thuis beter te laten lopen. Omdat ze vinden dat hun kind het waard is.

Dus daar mag jij jezelf ook om waarderen, hoe moeilijk het af en toe misschien ook gaat. En leren is ook altijd oefenen, gaat altijd met vallen en opstaan. Maar je doet het tenminste (y)

Is voor jou misschien de tijd gekomen om wat extra support in te schakelen? Komende week krijg je korting op mijn onlineprogramma ‘Stap voor stap een gelukkig gezin‘. Lees hier hoe dit programma jou helpt om uit de strijd met je kind te komen.