Slik je ‘ja maar….’ eens wat vaker in
Ik weet het, het is een stokpaardje van mij, maar het is ook echt belangrijk! Luister naar je kind. Luister echt. Met aandacht. En laat het tot je doordringen. Probeer je kind te begrijpen, het perspectief van je kind te zien.
We hebben vaak wel de bedoeling om te luisteren. En soms doen we dat natuurlijk ook. Maar misschien toch net iets minder dan je denkt.
Het is een gewoonte om onze eigen mening bij het kind ‘naar binnen te schuiven’. Je wilt zo graag je kind vertellen hoe de wereld in elkaar zit of wat wél en niet mag. Opvoeden heet dat, geloof ik 😊
Soms is het omdat je bang bent dat je kind ongepaste reacties heeft. Onaardig is, of onbeleefd. Te weinig rekening met anderen houdt. Dat laatste is vooral je grootste angst. Toch?
Of die andere angst speelt op: dat je kind een verwend mormel wordt. Dus kun je hem of haar niet zomaar zijn zin geven. Ik hoorde pas nog een leuke, vlotte moeder tegen haar kind zeggen “Kinderen hebben niks te willen…”
En dat maakt dat je niet altijd echt luistert. Je kind vertelt iets en jij reageert met “Ja, maar…..”. “Ja, maar kijk eens naar wat je wél hebt” , “Ja, maar weet je wel hoe lastig dat is?” “Ja maar dat kost geld, hoor”, “Ja, maar…..” Allemaal bezwaren.
En ik zeg niet dat je bezwaren nooit terecht zijn. Maar realiseer je eens hoe dit op je kind overkomt. Je kind vertelt je iets wat haar bezighoudt, wat hij graag wil of wat zij ergens van vindt. En jouw ‘Ja, maar’ geeft de boodschap dat ze dat niet mag vinden, dat het fout is wat hij wil.
Je kind voelt zich niet gehoord. En als je een beetje een pittig kind hebt, dan leidt dat ook nog eens tot moeilijk doen, dwars liggen of boos worden. Daar zit je ook niet op te wachten, wel?
Slik daarom je ‘Ja, maar’ eens wat vaker in. Beaam wat je kind zegt, erken het. Luister naar wat je kind écht zegt. Je bezwaar inbrengen kan altijd nog als dat aan de orde is. Maar doe dat dan later en zeg dan bijv. “Ik snap het helemaal, het punt is dat …”.
Dus als jij jezelf nu betrapt op een “Ja, maar..”, maak je zin dan niet af, maar buig het om. Zeg er bijvoorbeeld achteraan “Eh, ik bedoel Ja, ik hoor je. Dus jij …..”. Zo voelt je kind zich weer gehoord.
Vind je dit een goeie tip? Fijn als je dit artikel wilt delen op sociale media. En je reactie is natuurlijk ook welkom hieronder.