Wees gewoon jezelf (ook als ouder)

Als ouder wil je het graag goed doen. Je probeert verantwoord op te voeden. Dat kan je veel hoofdbrekens kosten. Wat vind ik goed en wat niet? Hoe reageer ik op ongewenst gedrag? Hoe bouw ik een goede band op met mijn kind? Het valt niet altijd mee om het goede te doen, toch?

Toen mijn kinderen nog jong waren, had ik een papegaai op mijn schouder. Een ‘pedagogische papegaai’. Hij gaf constant commentaar op wat ik zei en wat ik deed. Of het wel verstandig was, wat ik deed. Of het pedagogisch verantwoord was. Ik had er veel last van. Het maakte me onzeker en bedierf mijn plezier in het opvoeden.

Later begreep ik de verwarring waar ik last van had. Ik dacht ik door kinderen te krijgen  ineens te moeten veranderen in de alwetende, wijze moeder. Ik dacht dat er altijd maar één juiste oplossing was. Die pedagogisch verantwoord was. Ik dacht dat mezelf zijn niet meer goed genoeg was. En raakte mezelf daardoor juist kwijt.

Maar als ouder mag je, nee moet je jezelf blijven. Vooral geen rol gaan spelen. Authentiek zijn om het met een mooi woord te zeggen. Jouw kinderen zullen je waarderen om wie je bent. Ze zullen van je leren hoe je bent, hoe je leeft. Niet van wat je beweert of doet omdat je denkt dat je dat moet doen.

Kinderen zijn enorm gevoelig voor echtheid, zeker onze ‘pittige kinderen’. Ook al kunnen ze het misschien nog niet verwoorden, ze voelen het wel. Als jij iets anders zegt, dan dat je in je hart voelt, merken ze dat. En dat maakt hen onzeker. Ze weten niet meer of ze je kunnen vertrouwen, waar ze op af moeten gaan.

Bovendien: als jij jezelf  laat zien zoals je bent, geef je je kind onbewust toestemming om zichzelf te zijn. We willen toch immers geen braaf kind die zijn echte innerlijk verstopt? Je kunt ook zeggen: door jezelf te accepteren, geef je je kind ook het vertrouwen dat je hem accepteert zoals ie is.

Ik ben er steeds meer achter gekomen, dat opvoeden in feite een kwestie is van samenleven. Waarin ieder gezinslid zichzelf mag zijn en waarin ieders behoefte wordt gerespecteerd. Je kind leert van jou doordat je ouder en wijzer bent, meer ervaring hebt en meer geleerd van het leven. Niet omdat je in een boekje hebt gelezen wat pedagogisch verstandig is.

Juist door op een respectvolle manier met elkaar om te gaan leert je kind wat samenleven is. En ontdekt hij vanzelf respectvolle manieren om met zijn eigen verlangens en die van anderen om te gaan. Geef je kind de ruimte. Zo help je je kind om haar eigen weg te vinden.

Door op deze manier op te voeden, wordt het opvoeden veel makkelijker en leuker. Wat een opluchting: ik mag gewoon mezelf zijn!  Al zit daar wel een klein addertje onder het gras: ik moet mezelf dan wel kennen! Waar zijn mijn behoeftes en verlangens? Waar liggen mijn grenzen? Misschien is er dan wat werk aan de winkel, maar wel mooi werk, goed voor je kind én voor jou. Zo bezien is opvoeden ook nog eens een gratis cursus persoonlijke ontwikkeling 🙂

Herken je dit? En hoe ga jij hiermee om? Ik hoor het graag!