Natuurlijk worden er ook ouders goed geholpen door de reguliere hulpverlening. Gelukkig wel 🙂 Maar het komt ook nog weleens voor dat dat niet zo is. Ik kom dat nog al eens tegen. En ik wil graag met je delen wat mijn ideeën hierover zijn. Voor degenen onder jullie die deze ervaring ook hebben of mensen kennen die dit ervaren.
Onder mijn klanten bevinden zich veel ouders, die hulp zoeken voor de problemen met hun kind maar niet voor het reguliere traject kiezen. Omdat ze niet willen dat hun kind een diagnostisch onderzoek krijgt en vervolgens wellicht een diagnose. En daar is heel wat voor te zeggen, dat heb ik in eerdere blogs ook wel gedaan.
Maar er komen ook ouders bij mij, die wel een kind hebben met een diagnose, maar die onvoldoende geholpen worden door hulpverlening. Ze krijgen traject na traject, maar de problemen blijven, de ouders worstelen voort.
Meestal bestaan die problemen vooral uit veel strijd. Veel ruzie. Boze kinderen, boze ouders. Wanhopige ouders ook soms. Ze weten niet meer wat ze moeten doen, de strijd put hen uit. Vooral bij oudere kinderen is het soms erg moeilijk om uit de strijd te komen.
Wat er naar mijn idee soms mis gaat in de reguliere hulpverlening is dat deze teveel focust op gedrag. En de kinderen die het betreft, laten nogal wat ongewenst gedrag zien. Brutaal, snel boos, weigeren om dingen te doen, schelden, kortom gedrag wat als respectloos wordt gezien.
Maar er wordt niet gekeken naar wat er achter het gedrag zit. Er wordt bovenal geen verbinding gelegd met het kind. En dat is wel cruciaal.
Want neem van mij aan dat geen kind gelukkig wordt van ruzie met zijn of haar ouders. Ook al lijkt het of het hen niks doet, dat is maar schijn. Diep in hun hart doet het hen ook pijn. Maar dit is de manier waarop ze hun eigen onvermogen uiten.
En meestal is er dan ook al een geschiedenis van negativiteit en ruzie. Het kind voelt zich niet begrepen en niet gezien. Net zoals de ouders waarschijnlijk, maar ja, de ouders zijn volwassen, zij moeten naar mijn idee de eerste stap zetten.
En dat is de verbinding herstellen. Zorgen dat je weer in gesprek komt. Dat je naar het kind gaat luisteren, ongeacht wat hij of zij aan negatiefs heeft laten zien. Zodat je kind zich weer kan openen voor jou.
En dat is wat te vaak niet gebeurt. Dan wordt er gewerkt aan afspraken en structuren en maatregelen en noem maar op. Maar het kind wordt niet gehoord of op zijn minst voelt het kind zich niet gehoord en dat is voor het kind hetzelfde.
Dus als jij in die situatie zit van strijd met je kind en je weet niet hoe je eruit moet komen, onthoud dan dat je als allereerste weer in gesprek moet komen met je kind. Je kind moet voelen dat je je uiterste best doet om hem of haar te begrijpen. Dat je de verbinding zoekt.
Vind je dit moeilijk, weet dan dat ik je kan helpen. Kijk naar mijn onlineprogramma of coaching of stuur me een mail dat je hulp nodig hebt, maar nog niet weet hoe of wat.
Vind je dit artikel de moeite waard? Deel hem dan via de shareknop hieronder, zodat je andere mensen daarmee kunt helpen. Dank je wel.
En zoals altijd hoor ik ook graag je reactie. Wat is jouw ervaring?
Door de site te te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruik van cookies. Privacyverklaring
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.