Als je het niet eens bent in het opvoeden

Het feit dat je kinderen hebt gekregen kan een behoorlijke wissel trekken op je relatie. Niet alleen door alle aandacht, energie en tijd die kinderen van je nodig hebben, ook ontmoet je jezelf en de ander in de rol van opvoeder. En het kan zijn dat blijkt dat je het eigenlijk niet eens bent over de opvoeding. Dat kan leiden tot irritatie, verwijten over en weer en verwijdering. Wat nu?

Realiseer je ten eerste dat het heel normaal is dat je het niet eens over de opvoeding bent. Je hebt immers allebei een andere achtergrond. En hoe je zelf bent opgevoed heeft veel invloed op hoe jij het nu doet als ouder. Of je het nu net zo doet als je ouders of juist niet, je ontkomt niet aan de invloed daarvan.

Daarnaast zijn jullie hoogstwaarschijnlijk verschillende persoonlijkheden, daarom hebben jullie elkaar ooit aangetrokken. Vaak is de één wat geduldiger en de ander wat korter door de bocht. Vaak zie je daarin ook algemene man/vrouw verschillen terug: mannen kunnen vaak beter hun grenzen trekken en bij zichzelf blijven, vrouwen vinden dat veel lastiger. Het kan zover gaan, dat je als moeder eigenlijk niet goed weet waar voor jou de grenzen liggen.

In dat laatste geval levert het vaak ergernis op bij de man. Dat kan de ergernis zijn die wordt opgeroepen door het feit dat zijn grens allang bereikt is. De ergernis kan ook voortkomen uit het feit dat hij vindt dat zijn vrouw respect verdient wat ze in zijn ogen niet krijgt van de kinderen.

Hoe dan ook: als je het niet eens bent over het opvoeden kan dat veel invloed hebben op je relatie. Hoe ga je daar nu het beste mee om?

In mijn visie voed je de kinderen op vanuit wederzijds respect. Je hebt respect voor het kind én voor jezelf. Je wilt rekening houden met de behoefte van je kind, maar ook met die van jezelf. In al mijn tips en artikelen klinkt dit door. Het gaat dan niet over ‘wie is de baas’, maar ‘wat heeft iedereen nodig en hoe zorgen we dat we dit voor elkaar krijgen’.

In feite geldt hetzelfde voor de relatie tussen de ouders onderling. Ga niet uit van ‘wie heeft er gelijk’ maar accepteer en respecteer ieders behoefte en ook ieders standpunt. En ga vanuit gezamenlijkheid aan de gang om aan jullie allebei tegemoet te komen.

Dat doe je door in gesprekken over het opvoeden goed naar elkaar te luisteren. Stop met de ander te willen overtuigen, maar doe je uiterste best om de ander te begrijpen. En te respecteren en accepteren. Want pas als je je geaccepteerd en gerespecteerd voelt, ben je bereid om de ander tegemoet te komen. En dan kun je zoeken naar manieren die recht doen aan jullie allebei.

En probeer daarbij ook een laagje dieper te kijken. Stel jullie zijn het oneens over een verzoek van je kind. Je kind wil iets, laten we zeggen, je kind wil graag alleen met vriendjes of vriendinnetjes naar de bioscoop. En jij vindt het geen goed idee en je partner wel. Kijk dan eens wat er onder de redenen zit, die je opgeeft.

Wat is je werkelijk behoefte? Maak je je zorgen over je kind? Ben je bang voor de reactie van anderen? Vind je dat je kind moet leren dat niet alles maar kan wat ie graag wil, omdat ze dat vroeger tegen jou zeiden?

Dit soort gesprekken voeren vraagt tijd, moeite en aandacht. Maar het levert ook veel op. Als je het op de goede manier doet, versterkt het jullie relatie en staan jullie steviger in het omgaan met je kinderen. Waardoor zij meer kunnen ontspannen en minder de strijd zullen opzoeken.

Samen mijn onlineprogramma volgen kan ook erg helpen. Je kunt dan vertrekken vanuit dezelfde visie op opvoeden en je hebt dezelfde handvatten gekregen om toe te passen. Zodat je weer voelt dat je het echt samen doet.  En dat alleen al geeft de kinderen ook weer rust.

Wil je het blog voor me delen als je het de moeite waard is, zodat we nog meer ouders kunnen bereiken? Dank je wel!

Ook hoor ik graag je eigen ervaring, wie weet heb je nog een aanvullende tip. Altijd welkom, je kunt je reactie hieronder kwijt. Bedankt alvast.