In 4 stappen naar een gelukkig gezin

Twee week geleden schreef ik in “Breng vrede in je gezin” over het belang van vrede en verbondenheid in je gezin. De vraag “Hoe krijg je dat nu in praktijk voor elkaar?” bleef toen nog onbeantwoord. Dat antwoord kun je nu hieronder lezen. In 4 simpele stappen naar een gelukkig gezin. Want vrede en verbinding is wat ons echt gelukkig maakt.

De eerste stap is: stop met (ver) oordelen.  Daarvoor is het natuurlijk eerst nodig dat je herkent wanneer je dat doet. Vaker dan je misschien denkt, kan ik je vertellen. Hoe meer je in staat bent je eigen gedachten op te merken, hoe meer je ontdekt dat je eigenlijk barst van de overtuigingen en oordelen. (Gelukkig maar dat je sowieso al niet alles uitspreekt wat je denkt.) Nou geeft dat op zich niks. Het is normaal, zo werkt ons denken nu eenmaal. Dus veroordeel jezelf er niet om, dat is alleen maar meer van hetzelfde 🙂

Oordelen of veroordelen heeft twee nadelen: het sijpelt door in wat je zegt en kan de ander kwetsen. Het tweede nadeel is, dat je niet meer open bent. Het denken denkt het wel te weten: zo is het. Waardoor je niet meer kunt zien hoe die ander eigenlijk is. Je focust ook vooral op bevestiging van je mening en ziet over het hoofd dat iemand altijd meer is dan wat jij van hem denkt. Zelfs al is dat op een bepaalde manier waar. Dus gaat het over je kind: je kind is nooit altijd slordig, lastig, snel boos, brutaal. Ga juist op zoek naar situaties, die jou het tegendeel laten zien.

De tweede stap is: luister met aandacht naar je kind of je partner. Pak je momenten. Als je kind signalen afgeeft, dat iets hem bezig houdt, hetzij een probleem, hetzij iets wat erg plezierig is of belangrijk voor hem of haar, luister dan. Geef hem al je aandacht. Waak ervoor om je eigen inbreng te geven, dat kan je kind frustreren of op zijn minst bij zijn eigen ervaring weghalen. Parkeer je eigen gedachten en probeer je kind te begrijpen. Alleen hummen of weergeven wat je denkt te horen (’daar werd jij wel enthousiast van, of niet’) is voldoende.

De derde stap is: waardeer jouw eigen behoefte als precies even belangrijk als die van je kind of je partner. Neem de behoefte of zorg van de ander serieus, evenzeer als die van je zelf. Dat betekent dat je jezelf niet op de voorgrond zet, maar ook niet jezelf wegcijfert. Dit is een hele belangrijke stap. Het voorkomt dat ouders vanuit macht opvoeden, maar ook dat ouders over zich heen laten lopen. Beide is onwenselijk en dus ook niet nodig. Ga hier zorgvuldig mee om en je zult merken dat het wederzijds respect vanzelfsprekend wordt.

Hieruit vloeit logischerwijs de vierde en laatste stap voort: streef in geval van conflicten zoveel mogelijk naar een oplossing, die voor iedereen goed is. Zoveel mogelijk, want het kan niet altijd. Een oplossing zoeken vraagt even tijd en die heb je niet altijd op dat moment natuurlijk. Maar het streven is erg belangrijk. Het is een manier van omgaan met elkaar, die ervoor zorgt dat iedereen zich gezien en gerespecteerd voelt. Kinderen leren op die manier op een vanzelfsprekende manier om respect te hebben voor anderen, maar ook voor wat ze zelf nodig hebben. En ze leren hoe je zonder ruzie conflicten kunt oplossen.

Zoals gezegd: het zijn simpele stappen, simpel te onthouden. De uitdaging zit hem zoals zo vaak in het doen. Besef goed wat de voordelen zijn van deze aanpak. Meer rust en harmonie in je gezin. Neem dit serieus en werk eraan. Waardeer jezelf voor elke stap die je zet, voor elke keer dat het gelukt is om goed te luisteren of een conflict op te lossen. Het is in mijn ogen één van de meest waardevolle ervaringen, die jij je kind kunt meegeven. En tegelijkertijd profiteer jij er nu ook van door een betere sfeer in je gezin 🙂 . Dus: wat let je? Succes!