7 tips voor als je kind puber is

Veel ouders vinden de puberteit niet de leukste tijd, om het maar zacht uit te drukken 🙂 Ook als je kind tot dan toe niet zo ‘pittig’ was, kan dat nu zo maar veranderen.  Je kind is in een andere fase beland. Een fase waarin alles op losse schroeven staat, je kind zijn eigen weg zoekt, zijn eigen mening vormt. En ja, dat kan soms onbegrijpelijk zijn, ook voor de puber zelf trouwens. Die snapt soms ook niks van zichzelf. Zeven tips om deze fase makkelijker en plezieriger door te komen.

HEB BEGRIP EN HOU VERTROUWEN

Zoals gezegd, de puber snapt zichzelf soms ook niet. Last van stemmingswisselingen, de ene keer heel zelfverzekerd, de andere keer totaal onzeker en de kluts kwijt. Herinner je je eigen puberteit. Misschien had jij het ook weleens moeilijk met jezelf?

Hou vertrouwen in je kind. Een puber experimenteer en zoekt uit wie hij of zij is of wil zijn. Een zekere vorm van egoïsme hoort daarbij, niet van schrikken. Komt ook weer goed, weet ik inmiddels uit ervaring 🙂

MAAK GEEN EENZIJDIGE ‘AFSPRAKEN’ MEER

Ook met jongere kinderen kun je beter gezamenlijk afspraken maken dan ze op te leggen. Maar opgelegde regels en afspraken werken bij pubers al helemaal niet meer. Geef je kind ruimte en inbreng.

Als het gaat om ‘hoe laat thuiskomen’ bijvoorbeeld, leg dan duidelijk je zorg neer. “Ik vind het belangrijk, dat je uitgerust bent”of “ik vind het belangrijk, dat je op een veilige manier naar huis komt”. En heb ook aandacht voor de behoefte of zorg van je kind: erbij willen horen, niet eerder naar huis willen of niet opgehaald willen worden. Zorg voor een afspraak, die recht doet aan jullie beider behoeften.

LAAT LOS, WEES NIEUWSGIERIG EN GENIET

Ja, je kind gaat zijn eigen weg. Gaat worden wie hij of zij is of wil zijn. Vormt zijn identiteit. Geef het die ruimte, daar heeft je kind recht op. En natuurlijk horen daar soms gedragingen bij, die je niet aanstaan.

Maar wees nieuwsgierig ipv bang of afkeurend. Wat beweegt jouw kind? Waarom vindt ze iets mooi of interessant? Als je in staat bent om open te luisteren,  kun je hele boeiende gesprekken hebben met een puber. Geniet van het feit, dat je getuige mag zijn van de ontwikkeling van kind naar volwassene.

WEES JE KIND TOT STEUN

Al doet je puber soms nog zo stoer, je kind heeft je soms heus nog wel nodig (en dan bedoel ik niet alleen ergens naar toe gebracht worden…). En wil nog steeds verzekerd blijven van je liefde en steun.

Als jij je open en accepterend opstelt naar je kind, is de kans veel groter dat hij je hulp of mening vraagt als ie ergens mee worstelt. Laat weten dat je altijd beschikbaar bent, maar dring je hulp niet op.

ZOEK DE BALANS TUSSEN BETROKKENHEID EN TERUGHOUDENDHEID

Je kind heeft ook behoefte aan zijn eigen leven, aan rust, aan privacy. Let goed op de signalen die je kind geeft. Als je goed kijkt en luistert, weet je wanneer je welkom bent en wanneer je te veel bent of je mond moet houden.

Heb je zelf behoefte aan contact ergens over, begin dan met een ik-boodschap, waarin je aangeeft wat je graag wilt bespreken en waarom.

NEEM VERANTWOORDELIJKHEID VOOR JE EIGEN EMOTIES

Als je geïrriteerd of anderszins geraakt wordt door gedrag van je puber, ga dan bij jezelf te rade. Waarom raakt mij dit zo? Waar ben ik gevoelig voor? Welke mening of overtuiging heb ik over mijn kind of over hoe hij zou moeten zijn?

En klopt dit dan wel, of maak ik hiermee mijn eigen probleem?  Leg je irritatie in elk geval niet ongecensureerd bij je kind neer, want dat is hét beste recept voor problemen. Pubers zijn namelijk vaak niet heel erg verdraagzaam….

BLIJF DUIDELIJK

Bovenstaande betekent niet dat je elk gedrag maar moet accepteren. Wees wel kritisch in het kiezen van de dingen waar je een punt van wilt maken. Zie die dingen als een leerproces, verwijt het je kind niet persoonlijk. Het is én/én. Én je toont begrip en empathie voor het feit dat je kind het er niet mee eens is én je handhaaft je punt.

En bovendien…

Last but not least: leer relativeren. Misschien heb je het al ontdekt: wat de ene dag een groot probleem is, wordt de volgende dag weggewuifd als een kleinigheid. Juist door die onbalans in emotioneel opzicht, kan een puber soms ook heel erg overdrijven. Bagatelliseer het niet naar je kind toe, op dat moment is het een groot ding, maar het helpt wel om voor jezelf te bedenken, dat het vaak niet zo’n vaart loopt.

En ook opmerkingen richting jou zijn soms wat ongenuanceerd. Natuurlijk mag je daar wat van zeggen, maar leg niet op elke slak zout. Humor doet ook wonderen trouwens, pubers vinden het fijn als je niet al te ‘serieus’ doet 🙂

Wat zijn jouw ervaringen met pubers? Ik hoor graag van je. Hieronder kun je je reactie kwijt. Ook fijn als je het blog wilt delen op social media, dank je wel!