Help, mijn kind is een slechte eter.
Veel pittige kinderen zijn slechte eters. Je kunt er redelijk wanhopig van worden. Omdat het strijd geeft, waardoor het niet meer leuk is aan tafel. Of omdat je je zorgen maakt of je kind wel genoeg eten binnenkrijgt. Hierbij 5 tips om hiermee om te gaan.
Tip 1 is de moeilijkste, maar ook meteen de belangrijkste: maak er geen strijd van. Want die verlies je. Eten is namelijk één van de weinige dingen waarbij je je kind niet kan dwingen. Je kunt een kind wel te eten geven, maar niet voeden. Je kind bepaalt uiteindelijk zelf of het iets opeet of niet. Dus als je een kind hebt, dat tot het bittere eind gaat, dan wordt het einde ook heel bitter.
Bovendien, door er een strijd van te maken, leg je er teveel druk op. Eten wordt steeds meer een issue. Wat je aandacht geeft, groeit. Dus als je veel aandacht geeft aan het probleem van niet eten, wordt het probleem steeds groter.
Pittige kinderen hebben strijden thuis voor hun autonomie én zijn prikkelgevoelig. Als een kind juist met het eten heel erg dwars ligt, kan het zijn dat ie gewoon weinig lust. Het kan goed zijn dat je kind erg gevoelig is voor geuren of smaken. Of voor de textuur van het eten in de mond.
Maar de kans is ook groot, dat je kind in opstand komt, omdat hij te weinig autonomie in zijn leven ervaart. Juist de dingen waar hij zelf het laatste woord heeft, gebruikt hij dan om zelf de baas te zijn. Dat kan ook verklaren waarom een kind iets soms wel wil eten en soms niet.
Tip 2 is daarom: kijk eens of jij je kind meer ruimte kan geven om zelf baas te zijn. In welke situaties, bij welke beslissingen en keuzes kun je je kind meer zeggenschap geven? Het zou zo maar kunnen, dat daarmee het eten een veel kleiner probleem wordt. Vooral als je een kind hebt met een sterke eigen wil.
Tip 3: Zorg dat je kind overdag al de nodige voedingsstoffen binnenkrijgt. Zorg dat wat ze aan tussendoortjes krijgt, alleen maar gezond is. Vooral groentes en fruit zijn onmisbaar voor de nodige voedingsstoffen. Denk dus aan stukjes (rauwe groente) en fruit. Maar vergeet ook de eiwitten niet, zuivel bijv. of noten. Het avondeten kan dan ook uit een boterham of een bord pap bestaan.
Koop allerhande verschillende soorten groente en fruit. Probeer uit wat je kind lekker vindt. Wortels of komkommer, maar misschien ook wel bietjes of koolraap. Gedroogd fruit is een heel geschikt alternatief voor snoep. Lekker zoet en toch gezond. Controleer wel of er geen suiker aan toegevoegd is. Als je kind er oud genoeg voor is, zijn noten ook heel gezond, het liefst ongebrand. Ook olijven kun je eens proberen, er zijn genoeg kinderen die ze lekker vinden.
Tip 4: zoek op internet naar ideeën. Er zijn tegenwoordig veel goede blogs te vinden met ideeën voor gezonde, lekkere snacks. Verdiep je in wat goede voeding eigenlijk is, wat je kind nodig heeft. Google eens op “lekker en gezond eten voor kinderen”, dan vind je een hele lijst aan sites met interessante tips.
Tip 5: betrek je kind bij het voorbereiden van het eten. Overleg wat hij lekker vindt, kijk waar hij kan helpen met klaarmaken (kun je ondertussen vast iets proeven). Laat haar de tafel dekken en het gezellig maken, bijvoorbeeld kaarsjes aan. Zorg dat de maaltijd een prettig moment blijft. Een gezellig samenzijn, waarbij ondertussen gegeten kan worden.
Tenslotte: een kind hongert zichzelf doorgaans echt niet uit. Als jij maar zorgt dat wát er binnenkomt veel voedingsstoffen bevat, hoef je je geen zorgen te maken. Maak je je wel ongerust of is je kind moe en lusteloos, overleg dan met de huisarts of op het consultatiebureau of je kind risico loopt op ondervoeding.
Is jouw kind een moeilijke eter? Hoe ga jij daar mee om? Laat het hieronder weten, ik hoor graag van je. Delen is ook fijn, dank je wel!
Ja, dat is waar, dat is ook een goeie tip. Dank je wel!
Waarschijnlijk is zij dat ook, en heeft ze daarnaast temperament, waardoor het zich bij haar anders uit. Maar de kans is groot, dat ze zo reageert door overprikkeling. En door gebrek aan ruimte om zelf te bepalen. Je zit in een negatieve spiraal, die omgebogen moet worden naar een positieve spiraal.
Dat kan, bijv. door mijn onlineprogramma te volgen. Meld je aan voor mijn e.v. webinar en ik vertel je er meer over. Het heeft al veel ouders voor jou ook goed geholpen.
Hallo Peggy,
je kunt wel vinden dat ze iets ‘dient’ te doen, maar het is niet toevallig dat ze eten weigert te proeven. Ten eerste is ze erg gevoelig voor geur en smaak en de textuur van eten in de mond. En ten tweede gaat ze steigeren als ze gedwongen wordt.
Je mag best vinden dat ze dient te proeven, maar dan hou je nog heel lang deze strijd. Jij mag kiezen.
Ik zou kiezen voor een andere weg, want ik denk dat je deze manier gaat verliezen. Kies voor gezonde hapjes overdag, ga experimenteren met verborgen fruit en groent. Zet op tafel wat ze lust. En laat haar pap of een boterham eten als ze het eten niet lekker vindt.
Hoe minder jij er een punt van maakt, hoe groter de kans dat ze gaat eten. Ze wil gewoon zelf de regie.
En zo lang ze gezond is, voldoende energie en niet te licht, zou ik stoppen met me hier zorgen over te maken. Het levert je niks anders op dan stress. Zo zonde.
Ze is nog jong, Lesley, ik zou me er niet zo druk over maken.
Doe een spelletje als dat helpt. En anders niet. Vaak zijn kinderen ook te moe om nog te focussen.
Hoe meer strijd je ervan maakt, hoe erger het wordt, ook voor de toekomst.
Zorg dat het gezellig is aan tafel en dat ze voldoende eten in haar buik heeft om te kunnen slapen.
Haar voeren kan ook goed werken. Het staat nergens geschreven, dat een kleuter zelf het eten in haar mond moet stoppen 🙂
Veel succes!
Fijn, Laura, dat het je inzicht heeft gegeven. Daar doe ik het voor, zeg maar 🙂
Fijne dag!
Dat is fijn, Kim, ik hoop voor je dat het helpt. Succes!
Ook mijn kind is helaas een slechte eter. Ze is nu bijna 3 jaar en vanaf haar eerste hapjes heb ik al moeite met haar als het om groentes gaat. Al haar eerste hapjes spuugde ze weer uit tot op de dag van vandaag. Het moeilijkste vind ik nu om haar iets te laten proeven. Ze weigert om ook maar iets nieuws te proeven. Wat ik ook op tafel zet, het antwoord is ‘lust ik niet’ en ik krijg het er met geen mogelijkheid in. Ze eet gelukkig wel haar brood en fruithapjes. Fruithapje eet ze ook enkel als het gepureerd is, ik bied haar stukjes aan maar dat eet ze niet, zodra de stukjes gepureerd zijn gaat het prima naar binnen. Ik heb als advies meegekregen dat ik moet blijven aanbieden en geduld hebben. Maar mijn grootste vraag blijft toch hoe leer ik haar te proeven?
Ja, geduld is wel belangrijk hierin. Het punt is dat er vaak iets mee speelt van autonomie. Je kind weet dat ze wat eten betreft de mogelijkheid heeft om zelf te bepalen. En het is ook zo, dat hoe meer jij iets wilt, hoe minder zij het wil. Dus aandringen werkt totaal averechts.
Dus accepteren is nodig. Het is fijn dat ze wel dingen lust, zodat ze voldoende eten binnenkrijgt. Dat is het belangrijkste. De rest komt wel.
Wat je nog zou kunnen proberen is zelf het goede voorbeeld geven, zonder connectie met haar. Dus bijv. in de keuken staan en zeggen tegen jezelf of tegen je man ofzo ‘ik heb nou toch iets gekocht, ik weet niet wat het is. Ik ben benieuwd hoe het smaakt. Mmm, het ruikt wel lekker. Ik ga eerst even met mijn tong proeven (en dan lik je er aan). Mmmm, smaakt best lekker. Laat ik eens proeven hoe het in mijn mond voelt. Als het niet lekker is, spuug ik het gewoon uit (en dan ga je echt proeven)’. Bijvoorbeeld.
En dat af en toe eens doen, of iets soortgelijks. En dan eten om te proeven ergens neerzetten, zonder aandacht voor haar, zonder dat zij er iets mee moet. Het kan zijn dat ze dan nieuwsgierig wordt en het op jouw manier gaat proberen. Besteed daar dan geen aandacht aan.
Hoe minder aandacht, hoe meer ruimte voor haar om wél te gaan proeven.