Help, mijn kind is een slechte eter.
Veel pittige kinderen zijn slechte eters. Je kunt er redelijk wanhopig van worden. Omdat het strijd geeft, waardoor het niet meer leuk is aan tafel. Of omdat je je zorgen maakt of je kind wel genoeg eten binnenkrijgt. Hierbij 5 tips om hiermee om te gaan.
Tip 1 is de moeilijkste, maar ook meteen de belangrijkste: maak er geen strijd van. Want die verlies je. Eten is namelijk één van de weinige dingen waarbij je je kind niet kan dwingen. Je kunt een kind wel te eten geven, maar niet voeden. Je kind bepaalt uiteindelijk zelf of het iets opeet of niet. Dus als je een kind hebt, dat tot het bittere eind gaat, dan wordt het einde ook heel bitter.
Bovendien, door er een strijd van te maken, leg je er teveel druk op. Eten wordt steeds meer een issue. Wat je aandacht geeft, groeit. Dus als je veel aandacht geeft aan het probleem van niet eten, wordt het probleem steeds groter.
Pittige kinderen hebben strijden thuis voor hun autonomie én zijn prikkelgevoelig. Als een kind juist met het eten heel erg dwars ligt, kan het zijn dat ie gewoon weinig lust. Het kan goed zijn dat je kind erg gevoelig is voor geuren of smaken. Of voor de textuur van het eten in de mond.
Maar de kans is ook groot, dat je kind in opstand komt, omdat hij te weinig autonomie in zijn leven ervaart. Juist de dingen waar hij zelf het laatste woord heeft, gebruikt hij dan om zelf de baas te zijn. Dat kan ook verklaren waarom een kind iets soms wel wil eten en soms niet.
Tip 2 is daarom: kijk eens of jij je kind meer ruimte kan geven om zelf baas te zijn. In welke situaties, bij welke beslissingen en keuzes kun je je kind meer zeggenschap geven? Het zou zo maar kunnen, dat daarmee het eten een veel kleiner probleem wordt. Vooral als je een kind hebt met een sterke eigen wil.
Tip 3: Zorg dat je kind overdag al de nodige voedingsstoffen binnenkrijgt. Zorg dat wat ze aan tussendoortjes krijgt, alleen maar gezond is. Vooral groentes en fruit zijn onmisbaar voor de nodige voedingsstoffen. Denk dus aan stukjes (rauwe groente) en fruit. Maar vergeet ook de eiwitten niet, zuivel bijv. of noten. Het avondeten kan dan ook uit een boterham of een bord pap bestaan.
Koop allerhande verschillende soorten groente en fruit. Probeer uit wat je kind lekker vindt. Wortels of komkommer, maar misschien ook wel bietjes of koolraap. Gedroogd fruit is een heel geschikt alternatief voor snoep. Lekker zoet en toch gezond. Controleer wel of er geen suiker aan toegevoegd is. Als je kind er oud genoeg voor is, zijn noten ook heel gezond, het liefst ongebrand. Ook olijven kun je eens proberen, er zijn genoeg kinderen die ze lekker vinden.
Tip 4: zoek op internet naar ideeën. Er zijn tegenwoordig veel goede blogs te vinden met ideeën voor gezonde, lekkere snacks. Verdiep je in wat goede voeding eigenlijk is, wat je kind nodig heeft. Google eens op “lekker en gezond eten voor kinderen”, dan vind je een hele lijst aan sites met interessante tips.
Tip 5: betrek je kind bij het voorbereiden van het eten. Overleg wat hij lekker vindt, kijk waar hij kan helpen met klaarmaken (kun je ondertussen vast iets proeven). Laat haar de tafel dekken en het gezellig maken, bijvoorbeeld kaarsjes aan. Zorg dat de maaltijd een prettig moment blijft. Een gezellig samenzijn, waarbij ondertussen gegeten kan worden.
Tenslotte: een kind hongert zichzelf doorgaans echt niet uit. Als jij maar zorgt dat wát er binnenkomt veel voedingsstoffen bevat, hoef je je geen zorgen te maken. Maak je je wel ongerust of is je kind moe en lusteloos, overleg dan met de huisarts of op het consultatiebureau of je kind risico loopt op ondervoeding.
Is jouw kind een moeilijke eter? Hoe ga jij daar mee om? Laat het hieronder weten, ik hoor graag van je. Delen is ook fijn, dank je wel!
Hallo Esther,
het komt soms voor dat kinderen erg koppig zijn in het eten.
Soms zo koppig, dat hun gezondheid in het gedrang komt. Maar meestal valt dat mee gelukkig.
Ik ben hier geen expert in. Het kan soms helpen om je kind meer ruimte te geven in andere situaties om zelf te bepalen, want soms willen ze niet eten uit frustratie dat ze zoveel moeten wat een volwassene hen oplegt.
Maar het kan ook zijn dat ze andere dingen echt niet lust.
Het enige wat ik weet is dat het niet werkt als je er een strijd van maakt. Je kunt eens kijken wat er gebeurt als je zegt: ‘je hoeft niet te eten van mij. Kijk maar wat je zelf wil’. Zodat je expliciet de regie bij haar legt. Al begrens je wel wat ze wel of niet mag eten. Ik bedoel daarmee dat ze natuurlijk elke dag patat of pizza kan eten. Maar als iets niet meer hoeft, dan wordt het soms makkelijker om het wél te doen.
Blijft het voor jou echt een groot probleem, ga dan op zoek naar mensen met expertise. Ik weet dat er een soort ‘eetklinieken’ zijn, afdelingen in ziekenhuizen voor kinderen die niet eten. Heb je ook overleg met de huisarts hierover?
En laat het kind zelf opscheppen.
Ja, dat is waar, dat is ook een goeie tip. Dank je wel!
Ik weet niet meer wat ik met mijn meisje aanmoet..
Ze is zo opstandig, eigenwijs en luistert totaal niet naar mij en heel erg brutaal, merk dat dat de laatste tijd alleen maar erger wordt..
Ze gaat overal tegen in en zal en moet het laatste woord hebben..
Ik ben ook hsp en ze voelt voelt me haarfijn aan..
Waarschijnlijk is zij dat ook, en heeft ze daarnaast temperament, waardoor het zich bij haar anders uit. Maar de kans is groot, dat ze zo reageert door overprikkeling. En door gebrek aan ruimte om zelf te bepalen. Je zit in een negatieve spiraal, die omgebogen moet worden naar een positieve spiraal.
Dat kan, bijv. door mijn onlineprogramma te volgen. Meld je aan voor mijn e.v. webinar en ik vertel je er meer over. Het heeft al veel ouders voor jou ook goed geholpen.
Dit is nog maar t tipje van de sluier en weet me totaal geen raad mee, lig er nachten van wakker en huil mezelf, bijna elke avond in slaap..
Jammer en heel spijtig dat me niet kunt helpen..
Bedankt voor de informatie..
Gr Wen
Beste, ons jongste dochter (6 jaar)is een pittige kind zoals jij het noemt. Dit denken we tenminste. Er zijn allerlei dingen die ons opvallen alsook haar eten is een groot probleem. Al van baby af wil ze enkel eten wat ze zelf beslist. Groenten krijgen we er bijna niet in. Enkele komkommer vindt ze lekker. De groenten van de warme maaltijd dient ze te proeven. Dit vinden we het minste dat ze kan doen. Soms laat ik het gewoon zo bij groenten dat ik zeker weet dat ze deze helemaal niet binnen krijgt. Maar soms zijn er groenten dat ze uiteindelijk dan toch lekker vind. Maar de volgende keer wanneer deze op tafel komen beginnen we terug bij af. We vertellen dan dat ze deze vorige keer wel heeft gegeten maar toch wil ze eerst niet proeven. Daarna zal ze de groentjes toch opeten. Aardappelen en puree is een grote ramp. Wanneer we dit eten houden we ons al vast voor de ruzie die weer gaat komen. Enkel frietjes en aardappeltjes krokant gebakken in de pan eet ze graag. Rijst (droog – zonder saus of dergelijke) at ze vroeger graag en nu begint ze daar ook moeilijk bij te doen. Pasta eet ze heel graag zonder iets bij. Vlees is te zien. Normaal gezien eet ze dit toch wel. Sausen eet ze totaal niet. Alles droog. De grote struikelblok bij ons is de groenten en het fruit. komkommer zal ze vrijwillig eten de rest is na lang vragen en zeuren dat ze soms 1 hapje eet. Appels, peer en druiven eet ze wel graag. Ander fruit wil ze dikwijls gewoon niet proeven. Vorige keer had ik eens iets anders meegegeven naar school. ’s Avonds vroeg ik was het fruitje lekker. Zag aan haar snoetje dat er iets was en vroeg wat ze met haar fruit had gedaan. Weggesmeten mama, antwoordde ze. Het was helemaal niet lekker. Binnenin maak ik mij dan boos maak. Maar heb dit dan niet laten merken omdat ze anders begint te wennen of uitschiet omdat ik mij daar boos over maak. Mijn man is kok (weliswaar niet beoefend door invaliditeit, hebben wel eigen traiteur gehad tot 5 jaar geleden) en kan zich hier heel ongemakkelijk bij voelen. Omdat hij er dan zoveel tijd in steekt om eten te maken en de dochter wil dan gewoon niet proeven.
Ze is nu 6 jaar maar ze drinkt nog steeds alpro groeimelk. Dit omdat ze het graag drinkt en ik denk dan dat ze hiermee toch wat vitaminen binnen krijgt. We geven haar extra vitaminen van de apotheek die je in de winter als snoepjes kan kopen. Dit is eentje ’s morgens en voor de rest ’s morgens na de boterhammen haar melk en ’s avond voor het slapen gaan. Eigenlijk is zij niet te mager of veel ziek. Snoepen doet ze ook niet overmatig. Het is niet dat ze teveel snoept en dat ze hierdoor niet meer kan eten. Wanneer ze een snoepje of koekje vraagt mag ze dit pas na het eten nemen. Dit weet ze al en vraagt dit niet meer voor de maaltijd. Volgens de dokter zou dit een fase zijn en gaat het over als ze ouder wordt. Maar dit duurt nu al bijna 5 jaar. Dat ze braakt op haar eten of weigert te proeven. We hebben een periode geprobeerd om iets anders te maken als er iets was wat ze helemaal niet at, maar dit kan toch niet altijd gebeuren. We vinden dat ze nu op een leeftijd komt dat ze toch ‘alles’ dient te proeven of te eten. Anders blijft ze in die kindermenuutjes hangen. Of is dit een fout gedacht. Dat we ze maar moeten geven wat ze graag eet. Veel hetzelfde en weinig variatie.
Hallo Peggy,
je kunt wel vinden dat ze iets ‘dient’ te doen, maar het is niet toevallig dat ze eten weigert te proeven. Ten eerste is ze erg gevoelig voor geur en smaak en de textuur van eten in de mond. En ten tweede gaat ze steigeren als ze gedwongen wordt.
Je mag best vinden dat ze dient te proeven, maar dan hou je nog heel lang deze strijd. Jij mag kiezen.
Ik zou kiezen voor een andere weg, want ik denk dat je deze manier gaat verliezen. Kies voor gezonde hapjes overdag, ga experimenteren met verborgen fruit en groent. Zet op tafel wat ze lust. En laat haar pap of een boterham eten als ze het eten niet lekker vindt.
Hoe minder jij er een punt van maakt, hoe groter de kans dat ze gaat eten. Ze wil gewoon zelf de regie.
En zo lang ze gezond is, voldoende energie en niet te licht, zou ik stoppen met me hier zorgen over te maken. Het levert je niks anders op dan stress. Zo zonde.
Ik heb een prachtige pittige 4-jarige dochter.
Ze ontwikkeld heel goed en is heel zelfstandig. Ze is heel mondig en actief en meestal behoud ik nog wel de controle…buiten aan de eettafel…
Ze zit makkelijk een uur aan tafel en haar eten wordt gemiddeld 2 keer terug opgewarmd 🙁
Ik probeer steeds rustig te blijven en te negeren dat ze zingt, babbelt, speelt met haar bestek,…alles doet behalve eten.
Haar papa blijft daar minder rustig onder en dat geeft dikwijls wel spanning aan tafel maar ja, wat moet je doen…haar laten doen is geen optie maar steeds discutteren vind ik ook nutteloos…zelfs eten dat ze graag lust is een strijd.
Hebben al geprobeerd met een timer… gewoon wegnemen als wij gedaan hebben…alles geeft wenen, lastig doen,…eten is gewoon elke dag weer een gevecht…geen TV als je niet eet, direct naar bed,etc…
Enkel wanneer ik een spelletje met haar speel (- ik neem eten van haar bord en kijk naar de andere kant maar hou het gevulde vork op haar mondhoogte. ze eet het op en als ik dat voel ga ik met het vork naar mijn mond en reageer ik verbaasd omdat er niks opligt…en dit tot haar bord leeg is -) lukt eten goed en op een normaal tempo.
Dus ze lust wel (bijna) alles maar ze eet gewoon niet als het moet…en ze kan het ook niet verdragen dat wij praten tegen elkaar aan tafel…dat doet pijn aan haar oren 🙂
ik weet soms niet meer of het een fase is of dat ik iets verkeerd doe,…en wat moet ik dan doen? hoe pak ik dit aan en hoe laat ik haar papa ook meewerken 😉
Ze is nog jong, Lesley, ik zou me er niet zo druk over maken.
Doe een spelletje als dat helpt. En anders niet. Vaak zijn kinderen ook te moe om nog te focussen.
Hoe meer strijd je ervan maakt, hoe erger het wordt, ook voor de toekomst.
Zorg dat het gezellig is aan tafel en dat ze voldoende eten in haar buik heeft om te kunnen slapen.
Haar voeren kan ook goed werken. Het staat nergens geschreven, dat een kleuter zelf het eten in haar mond moet stoppen 🙂
Veel succes!
Wat een fijne blog!
Nu ik het lees snap ik ook ineens waarom alles een strijd is, momenteel; hij moet alles!
En dan ook echt ALLES. Want hij wil geen broek aan, hij wil geen sokjes aan, hij wil geen fruit, hij wil niet op het potje, hij wil geen schone pamper, hij wil niet in bad, hij wil geen handjes wassen, hij wil geen groenten en soms zelfs niet naar buiten als wij zeggen dat het ‘moet’… Wat een eye-opener.
Dat ik inderdaad laatst tegen ‘m zei dat hij dan wel binnen mocht blijven, maar dat papa en mama wel naar buiten gingen. Toen was het ineens zijn eigen keuze en was het wel goed. Maar eens even kijken wat we allemaal anders kunnen benaderen.
Bedankt voor je inzicht!
Fijn, Laura, dat het je inzicht heeft gegeven. Daar doe ik het voor, zeg maar 🙂
Fijne dag!
Hulp gezocht dat mijn kind stimuleert te eten
Ik ga dit zeker proberen! Bedankt voor je uitleg ik krijg er een goed gevoel bij! Groet, Kim
Dat is fijn, Kim, ik hoop voor je dat het helpt. Succes!