Een dringend advies voor ouders van pittige kinderen in coronatijd
Er zijn gezinnen waar iedereen zijn draai gevonden heeft. Waar het nieuwe ritme werkt. Er zijn ook gezinnen waar de conflicten en de stress alleen maar toenemen. Voor deze laatste groep heb ik één dringend advies: hou niet alle verantwoordelijkheid in je eigen hand.
Ik krijg veel mails van ouders, waaruit ik opmaak dat ze heel hard knokken om alle ballen in de lucht te houden. Ze willen zorgen dat het schoolwerk gebeurt, dat hun kinderen zich fatsoenlijk gedragen en ze proberen hun eigen werk zo goed mogelijk te doen.
Dat is best veel. Zeker als je er een (of meer) pittig kind bij hebt. Want de valkuil is dat jij zoveel mogelijk wilt bepalen. Eigenlijk ben je steeds meer bezig om je macht in te zetten om je kind zover te krijgen dat hij of zij …. (vul maar in, schoolwerk maakt, geen ruzie maakt, klusjes doet, enz)
Maar ja. Jij hebt een pittig kind. En een pittig kind houdt er niet van dat jij bepaalt. Een pittig kind wil zelf bepalen. Hoe meer druk jij er op legt, hoe meer strijd. Ik hoor dagelijks over de voorbeelden daarvan.
De oplossing: geef je kind zijn of haar eigen verantwoordelijkheid terug. Sowieso voor het schoolwerk. Dat heb ik al vaker geschreven. Ga jezelf niet verantwoordelijk maken voor het feit dat je kind het schoolwerk afkrijgt. Dat leidt alleen maar tot heel veel strijd en dat is het domweg niet waard.
Je kind, hoe jong ook, mag daar zelf voor verantwoordelijk zijn. Jouw taak is om hierin te begeleiden. Je kunt je kind stimuleren, samen onderzoeken wat werkt en wat niet. Je hulp aanbieden als je kind iets moeilijk vindt. En verder blijft het ook de verantwoordelijkheid van de leerkracht.
Maar er is meer waar je kind verantwoordelijkheid voor mag nemen. En dat is voor haar of zijn eigen gedrag. Neem als uitgangspunt ‘we zorgen er samen voor dat de sfeer goed blijft’. Dus het is niet langer alleen jouw verantwoordelijkheid. Jullie doen het samen.
Je hoeft dus niet meer voortdurend bezig te zijn om alles te sturen. Net als een goede leider mag je meer gaan begeleiden. Zorgen dat in je kinderen het beste naar boven komt. Door ze aan te spreken op dat deel in hen dat het goed wil doen.
Hou regelmatig één op één gesprekjes met je kind om te achterhalen wat er speelt. Wat ten grondslag lag aan een bepaalde situatie of gedrag (bijvoorbeeld als je kind weigert iets te doen of iets vervelends richting een broer of zus heeft gedaan). Ga beter luisteren. Je mag je kind gaan helpen om het anders te doen.
Ook kun je regelmatig gezinsoverleg houden. ‘Hoe vinden we dat het gaat? Wat gaat goed, wat maakte je blij en wat wil je graag anders?’. Zeker, kinderen moeten daar aan wennen, dus hou vol en blijf open en zonder verwijten. Je zult zeker merken dat kinderen de verantwoordelijkheid gaan nemen als ze ervaren dat ze ook werkelijk die ruimte krijgen.
Kortom, maak juist nu de ommezwaai naar een andere benadering van je kind. De gebruikelijke manier, waarbij de ouders alle touwtjes in handen hebben, werkt niet. Dat weet je al langer, maar je kunt er nu niet meer omheen. Dus start vandaag nog met een nieuwe koers.
Als je wilt, kan ik je hier nog verder bij helpen. Ik heb voor jou een onlinetraining gemaakt met veel praktische tips: ‘Corona met – pittige- kids: zo hou je het gezellig thuis. De training werd gewaardeerd met een 8,7 en is nu voor een supermooi actieprijsje beschikbaar. Meer lezen en aanmelden kan hier.
Ik heb me ingeschreven voor het webinar van morgen alleen kan ik er niet live bij zijn. Ik zit met mijn handen in het haar. Ik heb 3 kinderen (8,6,3) waarvan de jongste 2 heel pittig zijn. Ze versterken elkaar de hele dag. Hebben een luide stem en roepen of schreeuwen. Ik word horendol. Ik en mijn man krijgen ze maar niet geleerd om op een normale rustige manier te praten als hen iets dwars zit. Overal moet op gereageerd worden en overal is discussie over. Ze kunnen niets van elkaar hebben. En dat moet allemaal met luid kabaal worden uitgevochten. Ik ben er helemaal klaar mee. Ik en mijn man willen rustig aan tafel zitten en gezellig praten over de dag. Maar om de beurt loopt er iemand boos van tafel omdat hij of zij ergens boos om is. Bv waarom heeft hij een kipnuggets meer, snel de pak melk leegmaken zodat broertje niet meer heeft etc.
Ik durf zo niet eens naar de camping, omdat ik me schaam. We weten niet wat we verkeerd doen en hoe we het kunnen oplossen.
Ps dit is altijd al zo maar omdat er nu geen tijd is om op te laden, dat omdat ze altijd thuis zijn, wordt ik er gek en heel verdrietig van.
Hallo Linda,
ik hoop dat je inmiddels de opname van de training hebt beluisterd en dat je daar handvatten uit hebt gehaald.
Veel succes!
Karla
Hoi, wij hebben een 17-jarige dochter. Is altijd al heel sociaal geweest. Wil dus heel graag haar vrienden zien. Niet eentje maar allemaal. Ze wil niet begrijpen waarom dit niet mag. Ze wil ook niet naar het nieuws kijken om toch misschien een idee te hebben ivm Corona. Eergisteren is ze zomaar vertrokken, met grote ruzie, en heeft ze dus al haar vrienden gezien. Praten met haar lukt niet goed want haar enige antwoord is dat wij niet moeten zeuren, dat het haar niet interesseert en dat ze doet wat zij wil. Kan jij mij misschien helpen?
Je zult toch met haar in gesprek moeten. Geef om te beginnen aan, dat je graag wilt begrijpen wat maakte dat ze dit deed. “Je weet dat het niet is toegestaan en toch heb je het gedaan. Daar moet je een goede reden voor hebben en ik wil het graag snappen. Vertel eens, wat maakte dat je toch ging?”
Zoiets.
Wat je ook kan doen is aansluiten bij wat ze zegt. “Dus je vindt dat wij zeuren? Dat is vervelend, ik weet nog hoe vervelend ik het vond als mijn ouders liepen te zeuren. Kun je uitleggen wat precies maakt dat je vindt dat wij zeuren?”
Zo kun je het gesprek openen en luisteren. En pas later aangeven wat de reden is dat je vasthoudt aan de regels rondom corona.
Overigens is het inmiddels ook echt verboden en kan ze er een boete voor krijgen.
Beste Karla,
Hierboven worden mooie tips beschreven. Ik merk dat ik het lastig vind om dit toe te passen op mijn 3 jarige. Met de dag merk ik dat het minder gezellig word in huis. Ze word opstandiger, jammert veel en vind niks goed/leuk. Ik probeer met haar te praten over wat er speelt, maar ze kan dit zelf nog niet altijd goed verwoorden. Heb je specifieke tips voor een peuter?
Met een driejarige is het nog lastig om echt in gesprek te gaan. Wat wel kan is af en toe middels een vraag checken wat jij denkt dat er aan de hand is. “vind je het stom dat je al zolang niet meer …. (naar het kdv bent geweest, een vriendinnetje niet hebt gezien, enz.)?”
En om je kind erbij te betrekken kun je haar regelmatig een keus geven over wat jullie gaan doen of bij het maken van een rooster of dagschema.
En wat ook nog kan helpen: ga lekker meejammeren 🙂 Beaam ook vooral dat het heel stom is allemaal. Soms is het ook een kwestie van even je hart luchten. Of ga iets doen waarvan je weet dat ze het leuk vindt, zonder erover te praten. Gewoon doen, dan sluit ze waarschijnlijk wel aan.