Het opvoeden van een pittig kind vereist goede zelfzorg
Het klinkt misschien als een open deur. Goed voor jezelf zorgen is ook goed voor je kind(eren) zorgen. Maar oh, wat is dat moeilijk om in praktijk te brengen. Vind jij dat ook? Ik hoop dat ik je kan stimuleren om het toch te doen. In het belang van je kind(eren).
Want het is zo waar. Je kunt pas goed voor je kind zorgen als je goed voor jezelf zorgt. Zeker als je een pittig kind hebt, heb je energie en aandacht nodig om hiermee om te kunnen gaan. Het is niet iets wat je er zo maar even bij doet.
Snel geïrriteerd zijn is een signaal dat je niet genoeg voor jezelf zorgt. Dat je zelf onvoldoende aan bod komt. Dat gaat zich wreken. Iets in jou roept om aandacht, om hulp en dat uit zich door snel kribbig te worden en weinig te kunnen hebben.
Het ingewikkelde van ons mensen is nu, dat we juist als we het nodig hebben, het vaak niet meer doen. Niet doen wat goed voor ons is. In plaats van ruimte te maken voor dingen die ons opladen, gaan we door met ‘buffelen’. Van de ene dag in de andere. Dan sta je in de overleefstand.
Maar om je kind te kunnen geven wat er nodig is, moet je uit die overleefstand zien te komen. Zodat je er voor je kind kunt zijn. Kunt zien wat je kind nodig hebt. Niet steeds in de weerstand zitten als je kind moeilijk gedrag laat zien.
Als jij herkent dat dit bij jou speelt, bedenk dan eens wat je zou kunnen doen. Denk niet te snel dat het niet kan. Schrijf eerst op wat jij nodig hebt en bedenk dan hoe je het kunt realiseren. Ik geef wat suggesties (in willekeurige volgorde).
Plan tijd voor jezelf in
Maak het tot een onderdeel van je leven. Zodat het niet het sluitstuk is voor als het uitkomt, want ik kan je verzekeren, dat dat moment niet komt. Laat het idee los dat je daarmee egoïstisch bent, zie het als iets wat ten goede komt aan je kind(eren).
Zorg voor een netwerk.
Schakel anderen in om het af en toe van je over te nemen, zodat je minimaal 1 x per week een paar uur voor jezelf hebt om bij te tanken. Je kunt familie vragen, vrienden, of ouders van een vriend(innet)je . Misschien kunnen jullie wel om de beurt elkaars kind opvangen.
Ga op tijd naar bed
Weersta de verleiding om te lang op de bank te hangen, tv te kijken of andere afleidingen. Zet desnoods een alarm op je mobiel om je te helpen eerder je bed op te zoeken. Misschien kun je wel zo vroeg gaan slapen, dat je ’s ochtends een (half) uurtje voor jezelf kunt pakken.
Zorg voor goede voeding
In een periode waarin het niet goed ging met mij, heb ik gemerkt dat je niet alleen energie haalt uit goed slapen. Of tijd voor jezelf. Maar ook uit goede voeding. Veel groente eten helpt écht. Het geeft je meer energie dan veel koolhydraten eten. Dus maak een lunch met groente i.p.v. boterhammen. En maak elke dag een groene smoothie voor jezelf. En laat alcohol achterwege.
Zoek uit wat jou ‘ontprikkelt’
Veel ouders van pittige kinderen zijn zelf ook heel gevoelig en snel overprikkeld. Bewegen, sporten, de natuur opzoeken, douchen of in bad gaan, muziek luisteren, zijn allemaal manieren om te ontprikkelen. Zoek uit wat voor jou werkt en haalbaar is. En maak daar ruimte voor.
Regel oppas
Zoek een middelbare scholier die ’s avonds op je kind(eren) wil passen, zodat jullie samen of elk apart van huis kan om iets voor jezelf te ondernemen. Dat hoeft niet veel te kosten en kan je veel brengen.
Ga (tijdelijk) minder werken
Dit klinkt misschien drastisch en ik zeg niet dat het moet. Toch is het soms goed om het wél te overwegen. Omdat je kind meer energie en aandacht vraagt dan een gemiddeld kind. En áls je het doet, overweeg dan om de opvang te houden zoals die is. Zo creëer je overdag tijd voor jezelf. Zeker als je al op de rand van een burnout zit, is dit een goede oplossing. Overleg eventueel op je werk of je gedeeltelijk de ziektewet in kan.
Ga schrijven
Ga regelmatig even zitten om te schrijven. Hoe gaat het met je? Wat is je verlangen? Schrijf zonder nadenken. Het is een manier om contact te maken met wat in je leeft.
Ga mediteren
Mediteren is een andere manier om contact te maken met jezelf. Je kunt heel simpel gaan zitten op een plek en een tijd dat je niet gestoord wordt. Zet een timer op 15 of 30 minuten of wat jij fijn vindt. Maak je aandacht ruim. Ervaar wat er is. Wees met wat is. Je hoeft niks.
Verdwijn je in gedachten? Niet erg. Zodra je je dat bewust wordt, focus je weer op wat je ervaart. Doe dit regelmatig, minstens 3 x per week. Juist dat maakt, dat het je gaat helpen. Om ook op andere momenten je bewust te kunnen zijn van wat er in jou gebeurt en wat jij nodig hebt.
Leg de lat wat lager
Er zijn altijd dingen te doen, op je werk, in huis. Niets is ooit af. Accepteer dat. Stop met nog dit of dat willen. Dan is het maar wat minder opgeruimd in huis. Als dingen je nog bezighouden, schrijf ze op in je agenda, wanneer je ze wél gaat doen. Dat geeft rust in je hoofd.
In het belang van je kind vraag ik je om dit serieus te nemen. En als je nog tips of suggesties kunt toevoegen, laat het dan hieronder weten.
Ook fijn als je dit blog wilt delen, dank je wel.
Pff zo herkenbaar dit.. het inplannen van tijd voor onszelf lukt ons ook haast nooit in de praktijk. We doen het niet omdat we te moe zijn(slecht excuus he☺️) ook door de slaap troubles van beide kinderen lastig om dat aan een oppas over te laten en voelt als meer gedoe dan rust om dat te regelen.. met het gevolg dat we niet veel voor onszelf doen helaas.. we komen de brug niet over zeg maar😉 te uitgeput vaak helaas😬
Ja, dat is herkenbaar, Mirjam. Voor mij en ik denk voor veel andere mensen 🙂 Je zit dan in een verkeerde spiraal. Je komt er alleen maar uit, door toch actie(s) te ondernemen. Dan kun je de spiraal de andere kant op laten draaien, want je krijgt weer meer energie waardoor je ook weer meer aankunt.
succes!
Zo herkenbaar. Toch doe ik al veel aan zelfzorg.
En toch blijven de ochtenden zo
zo moeilijk. Het gebeurt meestal in de badkamer. Tussen mijn dochter en ik…en dan is zij zeer prikkelbaar en ik ook. In de wagen excuseer ik me dan voor de spanning. En eens de kinderen dan op school zitten voel ik me zo schuldig. Omdat ik te snel geïrriteerd en boos werd op een dochter die het s morgens ook moeilijk heeft.
Ik ben kindercoach en begeleid kinderen en ouders maar kan het niet met eigen kind. Telkens opnieuw heb ik de goede intentie om het rustig te doen s morgens. En te vaak lukt me dat niet. Ik word er triest van.
Och, Griet, wat verdrietig voor je, dat je hier zo mee worstelt. Komt het misschien omdat je al bij het opstaan er tegenop ziet? Een heldere structuur in de ochtend, waarbij je zoveel mogelijk al de avond van tevoren hebt klaargelegd, kan helpen om meer ontspannen de dag te beginnen.
En als je dochter ’s ochtends moeilijk doet, adem dan eens diep in en uit en zeg tegen jezelf ‘ze heeft het gewoon een beetje moeilijk, dat kan ik accepteren. Het komt goed’. Richt je aandacht op haar, kijk eens goed wat ze nodig heeft aan connectie met jou en negeer je negatieve gedachten, laat ze maar even voor wat ze zijn. Zou dat helpen denk je?