Hoe je kalm blijft als je kind ontploft
Als je kind boos wordt, is het belangrijk dat je het niet laat ‘overslaan’ op jou. Hoe minder vat het op jou heeft, hoe makkelijker het bij je kind ook weg kan vloeien. Acceptatie is belangrijk, zoals ik al vaker schreef. In dit blog wat extra, simpele tips om jezelf kalm te houden.
‘Het gaat niet over mij’
Ook al roept je kind misschien dingen die over jou gaan, realiseer je dat het niet over jou gaat. Je kind kan even niet dealen met de situatie en reageert dat af op jou. Natuurlijk moet je begrenzen als het gaat over schelden of pijn doen, dat is duidelijk. Maar laat de emotie bij je kind. Het is van hem of van haar en gaat niet over jou, ook al lijkt dat zo.
‘Alles gaat voorbij, ook een boze bui’
Bedenk dat alles tijdelijk is, ook een boze bui gaat voorbij. Zie het als een natuurlijk verschijnsel, dat komt en gaat. Het is ‘gewoon’ een ontlading. Als het onweert ga je ook niet tekeer tegen de wolken ‘nu is het genoeg, hou op’.
Adem diep in en langer uit
Focus op je ademhaling. Als we geirriteerd raken, gaan we meer inademen en sneller uitademen, zo ‘pompen we onszelf op’. Het omgekeerde werkt ook. Als langer gaat uitademen, kalmeer je. Ga bijvoorbeeld 4 tellen in- en 6 tellen uitademen (of 8, als je dat lukt). Adem uit met ‘fffff’, dus blaas langzaam uit. Je zult merken als jij zo jezelf kalmeert, dat het je kind ook help om te kalmeren. Je kunt het je kind ook leren, dan kunnen jullie het samen toepassen.
Onthou deze 3 tips en pas ze toe elke keer als je kind ontploft. Het zal je helpen om rustig te blijven. Steeds een beetje beter. Want oefening baart kunst. Succes!
Ik vind het fijn als je mijn tips wilt delen, zodat nog meer ouders er wat aan hebben. Dank je wel alvast.
En ook is je reactie welkom, laat hieronder weten of je wat aan de tips hebt.
Bedankt Karla,voor deze tips.
Ik ga het zeker inzetten,mocht het nodig zijn.
Ik gooi het ook wel eens zomaar op een andere boeg,met een grapje of iets dergelijks.
Is dat goed,of blokkeer ik dan de emotie? Het werkt n.l (soms) wel. Groetjes Hennie
Ik denk dat het prima is, als het spontaan in je opkomt. Dan doe je automatisch wat goed is. Dan zit er iets achter van inzicht dat het eigenlijk ook een beetje theater is wat je kind laat zien.
Als je het doet vanuit dat het weg moet, dan is het niet een goed idee, maar dan werkt het waarschijnlijk ook niet 🙂
hoi Karla, bedankt weer, kwam op het juiste moment. Ik heb zo’n kind van 18 jaar die mij overal de schuld van geeft. Straks was ik weer ontploft. Ook niet goed natuurlijk. He best lastig allemaal.
Ja, het is soms zo maar gebeurd, dat je het persoonlijk neemt, het ‘cadeautje van je kind aanpakt’, als het ware. Maar je kunt je altijd weer realiseren dat het niet hoeft en het weer bij je kind laten. Dit is ook oefenen. Niet erg als het je overkomt. Maar het inzicht dat het niet hoeft, helpt wel.