Je hoeft niet altijd het antwoord te hebben
Veel ouders werken hard. En dan bedoel ik niet alleen buiten de deur :). Ze doen hun uiterste best om hun kinderen te geven, wat ze nodig hebben. En dat kost soms veel energie. Vooral als het niet lekker loopt. Wat doe je toch verkeerd?
Juist dat harde werken is het probleem. Ouders nemen onbewust vaak teveel verantwoordelijkheid voor hun kind, voor hun gezin. Vooral moeders hebben daar een handje van 🙂
Dat is op zich helemaal niet vreemd. Immers, als er een baby geboren wordt, is daar opeens zo’n klein wurm wat helemaal van jou afhankelijk is. Dus je start met een totale verantwoordelijkheid voor het welzijn van je kind.
En vanaf dat moment begint je kind zich razendsnel te ontwikkelen en al gauw mag jouw verantwoordelijkheid steeds ietsje minder worden. Maar dat is lastig. Heb je net de verantwoordelijkheid genomen voor je kleintje en voor je het weet moet je weer leren om verantwoordelijkheid bij het kind te laten.
Veel ouders blijven zich dan teveel verantwoordelijk voelen. Willen dat hun kind het altijd naar zijn zin heeft bijvoorbeeld. Niks mis met die wens, hoor. Maar het leven gaat niet altijd over rozen en iedereen, ook jouw kind gaat zijn eigen weg en krijgt zijn eigen ervaringen te leven. Maar ja, het moeilijkste van ouderschap is je kind zijn eigen ongeluk gunnen, zeg ik weleens 🙂
Zo denken wij, ouders en andere volwassenen die met kinderen werken, ook vaak dat wìj de oplossing moeten weten. We piekeren ons suf hoe problemen op te lossen. Hoe zorg ik ervoor, dat mijn kinderen niet zoveel ruzie maken, hoe leer ik ze samen spelen, hoe zorg ik dat we gezellig aan tafel kunnen zitten tijdens het eten, enz.
We bedenken regels (die we vervolgens afspraken noemen…) En daar horen consequenties bij, dus we gaan straffen en belonen. Maar help, het werkt niet. Wat nu?
De clou is: dat hoef je helemaal niet zelf te bedenken. Jij hoeft niet het gedrag van je kind te sturen. Je kunt het samen met je kind oplossen!
Ga met je kind in gesprek om een oplossing te vinden voor die terugkerende lastige situatie. Een oplossing in de vorm van een afspraak, die je samen bedacht hebt. Een echte afspraak dus. Daar zal je kind zich veel beter aan houden, dan aan een regel die jij bedacht hebt.
Je kunt ook situaties met het hele gezin bespreken. Noem het familieberaad of gezinsoverleg, het maakt niet uit. Maar ga regelmatig in gesprek om te kijken hoe het beter kan.
Het komt er dus op neer, dat je je kind de verantwoordelijkheid voor zijn eigen gedrag teruggeeft. En zeker pittige kinderen willen dat zo graag, eigen verantwoordelijkheid. Dat past bij zelf willen (mee)bepalen.
Ik noem dit soort gesprekken waarin je samen een oplossing zoekt ‘oplossingsgerichte gesprekken’. Hoe je dit soort gesprekken precies voert, zodat ze ook daadwerkelijk tot een oplossing leiden, leer je in de online module Het oplossingsgerichte gesprek. Je krijgt er een concreet stappenplan bij aangereikt.
Heb jij ervaring met oplossingsgerichte gesprekken en/of met gezinsoverleg? Vertel me hieronder hoe het je bevalt, ik hoor graag van je.
Tja.. om nou meteen zelf in de weerstand te schieten… Maar als ik bovenstaande lees, dan denk ik: hebben we al zó vaak geprobeerd. Samen tot een afspraak komen, hém zelf een oplossing laten bedenken. Maar dan blijft het hangen in
– ‘de oplossing is dat ik gelijk krijg / mijn krijg’
– of ik zeg nu ja, nee en amen, maar een volgende keer geldt die afspraak niet (meer). Want dan is het ‘anders’ of ‘wil ik mijn zin krijgen’.
Ook als dat voor alle anderen uiterst vervelend is…. :-/
Ja, dat hoor ik vaker, Joyce. En dat komt omdat je zoon gewend is dat jullie bepalen. Dus staat hij in de modus ‘hoe krijg ik mijn zin, hoe haal ik er zoveel mogelijk winst voor mezelf uit’. Dat is niet in één gesprekje anders.
Ook dit is iets wat een leerproces is voor je kind. Het is ook belangrijk in het begin dat je de gesprekjes zo aanpakt, dat er ook werkelijk iets goeds uitkomt.
In mijn onlineprogramma wijd ik daar een hele les aan.
Dus het kan écht wel, dat ervaren de deelnemers ook, maar het is wel oefenen en soms hulp bij hoe je het moet aanpakken.