Mijn kinderen maken de hele dag ruzie, heb je tips?

Dit is zo ongeveer de meest gestelde vraag, die ik op dit moment (ik schreef dit in coronatijd) krijg. Tijd dus voor een blog hierover. Kinderen die veel ruzie maken en elkaar pijn doen, hebben last van spanning en overprikkeling. Deze tips helpen.

Laat je kind ontladen door bewegen

Laat je kind veel bewegen, daag het zonodig uit (kun jij binnen 10 tellen een rondje om huis rennen, hoe lang kun je een handstand maken, enz.). Ga zo mogelijk naar een bos en laat je kind met takken slaan. Ga een stuk fietsen. Doe binnen beweegspelletjes. Doe met elkaar een workout op internet mee.

Laat je kind spelen met zand en water

Kinderen worden rustig van spelen met zand en water. Koop speelzand of gewoon wit zand bij het tuincentrum of bouwmarkt. Vul een bak met zand en een bak met water of stort het zand desnoods op je terras. Het is nu toch mooi weer. Maar het kan ook binnen, in bakken.

Laat je kind in bad spelen als je die hebt, of onder de douche. Geef bakjes en bekers en plastic speelgoed, een beetje badschuim en laat ze zich lekker uitleven.

Doe massagespelletjes en kindermeditaties

Op internet is genoeg te vinden. Voer op youtube als zoekterm ‘kindermeditatie’ in of ‘kinderyoga’en je vindt allerlei leuke filmpjes. Voor onderlinge kindermassagespelletjes is dit boekje erg leuk: https://www.bol.com/nl/f/aanraken-een-levensbehoefte/38108322/ (bestel bij voorkeur bij je plaatselijke boekhandel).

Maak gebruik van muziek

Muziek ontspant. Zet vrolijke muziek op en ga (keihard) meezingen of dansen. Laat kinderen verzoeknummers indienen of zelf opzoeken. Voor jonge kinderen kun je liedjes voor kleuters opzoeken. Of je kind (of de juf) vragen welke liedjes ze allemaal kent.

Rooster pretmomenten in

Lachen is een goede en leuke manier van ontladen. Doe twee keer per dag iets leuks, bijv. grappige filmpjes bekijken, gekke bekken trekken, een partyspel dat zorgt voor hilariteit of moppen vertellen (of opzoeken). Juist als je hoofd er niet naar staat, omdat gezelligheid ver te zoeken is, helpt het om het maar gewoon in te roosteren.

Verlaag je eigen stressniveau

Voor jezelf is het ook goed om iets van meditatie of mindfulness te doen. En bewegen of sporten. Hoe rustiger jijzelf bent, hoe beter het werkt. Vaak is onrust bij kinderen mede een afspiegeling van onrust in jou. Dus leg de lat nog wat lager, probeer in het hier en nu te zijn met je aandacht en focus op de verbinding met je kind.

En als ze toch ruzie maken:

Stop met scheidsrechteren of politieagentje spelen. Benoem wat er aan de hand is. “Ik merk dat jullie veel ruzie maken. Ik denk dat het komt omdat jullie je vriendjes missen en het niet leuk meer vinden om elke dag alleen maar hier thuis te zijn. Klopt dat?”

En als ze dan ruzie maken kun je iets zeggen als ‘stop. Dit helpt niet. Laten we iets leuks gaan doen’. Je kunt er eventueel aan toevoegen ‘Denk je dat dat lukt? Of kunnen we beter even allemaal apart gaan zitten?’.

Soms is dat sowieso nodig om even tot rust te komen. Probeer je eigen frustratie te laten voor wat het is en erbuiten te houden. Realiseer je dat ze het niet expres doen.

Vind je het echt geen goed idee om hen alleen te laten, omdat de oudste bijvoorbeeld de jongste echt pijn doet, dan kun je ook dat benoemen. En vragen ‘denk je dat het lukt om je broertje/zusje met rust te laten? Of kan ik je beter even meenemen naar de zolder, waar ik de was ga ophangen?’ Bijvoorbeeld.

Vaak helpt het om je kind te vragen of iets lukt. Het doet een beroep op de behoefte van je kind om te laten zien wat hij of zij kan. En je vraagt het neutraal. Als het niet lukt, is dat geen verwijt.

Vind je dit fijne tips? Fijn als je ze wilt delen. Heb je aanvullingen of wil je iets anders hierover kwijt, dat kan hieronder. Dank je wel alvast 🙂

Karla Mooy

Heb jij een pittig kind? Ik weet hoe dat is én ik kan je helpen om het opvoeden van jouw kind makkelijker te maken. Neem contact met me op als je wel wat hulp kunt gebruiken.

  • Albertine schreef:

    Hoi Carla
    Je prikkelt mijn nieuwsgierigheid in wat je voor mij kunt betekenen in de opvoeding van mijn kinderen
    Ik heb drie kinderen een dochtertje van acht jaar, een dochtertje van zeven jaar en een zoontje van vier jaar
    Mijn dochtertje van zeven is een pittige tante
    Een spontane, ondernemende en altijd vrolijke meid als ze haar eigen gangetje maar mag gaan
    Met haar heb ik de meeste opvoedings strijd
    Ze is zelf bang dat ze te kort komt en het is nooit genoeg
    Haar positief benaderen werkt goed echter blijft het best wel eens enorm vermoeiend
    Ook omdat ik bij haar enorm consequent moet zijn en blijven
    Ook heeft ze het in zich om altijd te onderhandelen om toch nog even 10 minuten te mogen blijven spelen bijvoorbeeld
    En stelt ze graag op vaste momenten dezelfde vragen waarvan ze het antwoord al weet

    Ben enorm benieuwd in welke tips jij voor mij als moeder hebt om de strijd in de opvoeding te verminderen

    Groet Albertine

    • Karla Mooy schreef:

      Hallo Albertine,
      ik heb je ook al even persoonlijk geantwoord, hopelijk heb je dat ontvangen.
      Het klinkt inderdaad als een pittig kind.
      De tips, die ik voor je heb, zijn divers. Eigenlijk staan al mijn blogs vol met tips 🙂
      Ook kun je mijn boek aanschaffen (kijk onder aanbod in het menu)
      Tenslotte kun je ook mijn webinar volgen om beter te begrijpen wat je dochter nodig heeft van jou en hoe je dat kunt doen.
      Hartelijke groeten
      Karla

  • Patricia schreef:

    Ik heb een dochter van 8 en 9 ze hebben als ze thuis zijn de hele dag ruzie mekaar slaan schoppen met dingen gooien we hebben al veel geprobeerd maar niks werkt is er een manier dat het stopt

    • Karla Mooy schreef:

      Hallo Patricia,

      dat lijkt me een moeilijke situatie.
      Je vraagt om tips, die staan in het artikel. Heb je die al eens een tijdje consequent uitgevoerd?
      Ik vrees dat er niet een tovermiddel is. Het gaat met stapje voor stapje toepassen wat ik heb uitgelegd. En daarnaast zorgen voor een goede sfeer in het gezin. Eentje waarin je veilig bent, niet wordt afgerekend op wat je zegt of doet, maar waar er echt naar elkaar geluisterd wordt en er voor elkaar gezorgd wordt. Daarbij kunnen ook kinderen prima hun steentje bijdragen overigens.
      Verder is het belangrijk dat jijzelf gelooft dat het kan. Jouw geloof en vertrouwen dat het zo niet hoeft, dat het ook anders kan, dat zij het ook echt anders kunnen, is superbelangrijk. Als jij negativiteit uitstraalt omdat je het niet meer ziet zitten, hoe begrijpelijk ook, dan zal het niet snel beter worden, helaas.
      Hartelijke groeten
      Karla

  • >

    Door de site te te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruik van cookies. Privacyverklaring

    De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

    Sluiten