Een nieuw uitgangspunt voor ontspannen opvoeden

Veel problemen in het opvoeden komen in feite voort uit een misverstand. Het idee is namelijk dat je als ouder verantwoordelijk bent voor het gedrag van je kind. Als een kind zich ‘misdraagt’ is dat jouw schuld, jij hebt je kind niet onder controle.

En dat is een misverstand. Want je kind is een zelfstandig wezen. Al vanaf het begin. Als je baby om wat voor reden dan ook het op een krijsen zet, dan gebeurt dat. Als een peuter gaat krijsen, ook. Als een kind besluit om niet te luisteren maar weg te lopen, dan doet ie dat.

Je hebt je kind dus niet aan een touwtje. Je kunt niet elke seconde van de dag zorgen dat je kind doet wat er verwacht wordt. Dat is onmogelijk. En toch word jij erop aangekeken, als je kind iets doet wat niet hoort of juist niet doet wat er verwacht of gevraagd wordt.

Het tragische is dat dit tot veel onnodige problemen leidt. De ouder voelt zich onzeker, wat de interactie met het kind niet ten goede komt. Je kind voelt het aan alle kanten als je met je handen in het haar zit, omdat je in machteloosheid terechtkomt.

Ook maakt het dat je gefrustreerd raakt als ouder, wat vervolgens leidt tot meer strijd en escalaties. Je probeert wanhopig de controle over je kind terug te krijgen, wat natuurlijk niet lukt. Althans niet met een pittig kind, die wil niet dat jij de baas over hem bent.

Dus kun je dat idee van controle over je kind beter laten varen. Laten we een nieuw uitgangspunt nemen. Maak je kind verantwoordelijk voor zijn of haar eigen gedrag. Daarmee bedoel ik niet dat je moet straffen of belonen, helemaal niet. Maar wel dat je het gedrag ziet als iets dat een zaak van je kind zelf is.

Daarbij hoort dat je alles ziet als een leerproces. Je kind is in ontwikkeling. En elk gedrag wat ongepast is of niet gewenst of bedoeld, kun je zien als een situatie waarin het even niet gelukt is om ‘het goede’ te doen.

En jij helpt je kind bij dat leerproces. Je steunt je kind, door het niet af te wijzen, maar erkenning te geven. Door duidelijke grenzen te bieden, zodat het voor je kind voorspelbaar is wat er wordt verwacht van hem of haar.

Alles is een leerproces. En ‘mislukkingen’ horen daarbij. Geen reden om gefrustreerd te raken. Maar kijk hoe je je kind kunt helpen, wat zij of hij nodig heeft van jou. Dat is niet altijd wat je kind wil, dat kan heus ook zijn dat je vasthoudt aan gemaakte afspraken.

Dat is veel fijner voor je kind. Maar ook veel fijner voor jou. Dan wordt opvoeden veel meer ontspannen. Want jij hoeft niet meer te zorgen dat het de hele dag ‘goed gaat’. Het gaat zoals het gaat. En gaat er iets ‘mis’, dan handel je naar gelang de situatie dat van je vraagt. Je hoeft nergens meer tegenop te zien en nergens meer bang voor te zijn.

En er is nog een reden om het over deze boeg te gooien. Pittige kinderen leren vooral door ondervinding. Dus laat ze maar een keer te laat op school komen, of in pyjama. Zo ontstaat vanzelf een motivatie om het anders te doen.

Aan dit uitgangspunt dankt Ontspannen Opvoeden de naam die het gekregen heeft. Omdat je als ouder niet meer zo hard hoeft te werken. Je hoeft niets te voorkomen (behalve gevaarlijke situaties natuurlijk). Relaxt toch? 😊

Helpt dit artikel jou? Vind je het verhelderend en behulpzaam, dan vind ik het fijn als je het voor me wilt delen op social media, dank je wel alvast. Heb je nog een vraag of wil je iets aan mij kwijt hierover, dan kan dat hieronder, ik hoor graag van je.