Voorkom dat je in een machtsstrijd terecht komt

Veel ouders verzeilen soms of regelmatig in een machtsstrijd met hun kind. Soms kom je er in terecht zonder dat je het aan ziet komen en vraag je je naderhand af wat er misging. In dit artikel een antwoord op de vraag “Hoe ontstaat een machtsstrijd tussen ouders en kind en hoe voorkom je die?”

Kenmerkend voor een machtsstrijd is dat het uiteindelijk niet meer gaat over de oorspronkelijke vraag. Het gaat er niet om, dat als je kind zijn spullen nu niet opruimt, dat jij daar last van hebt. Nee, het gaat over de vraag: ‘wie wint dit conflict’. Daarom heet het ook strijd. Het gaat over winnen of verliezen.

Een machtsstrijd leidt nooit tot een bevredigende oplossing. Als jij verliest al helemaal niet maar als jij als ouder wint, heeft je kind verloren. En verliezen voelt niet fijn, ook niet voor een kind. Het beschadigt de relatie, ook al is het maar een klein beetje. Het leidt eerder tot verwijdering, dan tot toenadering. Onbewust voel je dat ook, want meestal ben je dan niet blij, maar voel je je moe, onrustig of verdrietig rot.

Een machtsstrijd bestaat bij de gratie van het kunnen winnen of verliezen. Je staat tegenover elkaar. Als jij vindt dat jij uiteindelijk de baas moet zijn, zul je vroeg of laat altijd in een machtsstrijd komen, omdat je wilt winnen. Je wilt de macht hebben. Je bent bang om je kind zijn zin te geven, want dat wint hij. En voor je het weet, loopt hij over je heen, is het idee. En ook naar de buitenwacht wil je niet overkomen als een ouder zonder gezag, toch?

De kern van een machtsstrijd is dus dat je tegenover elkaar staat, als vijanden. Om er uit te komen, moet je dat doorbreken. Je moet weer naast elkaar komen te staan i.p.v. tegenover elkaar. Daarvoor moet je soms eerst je emoties laten zakken, in dat geval heb je korte time-out nodig hebben. Stap letterlijk uit de strijd. Loop even weg en zoek een plekje om tot je zelf te komen.

Als jullie weer bedaard zijn, vraag hem dan wat er aan de hand is en luister aandachtig. Probeer je kind te begrijpen, parkeer even je eigen gedachten over de situatie. Pas als jij begrepen hebt wat je kind beweegt, kom je met jouw kant van het verhaal. Doe dat in de vorm van ik-boodschappen, zodat je kind zich niet aangevallen voelt.

Stel vervolgens de vraag hoe je dit samen op zou kunnen lossen. Nu ben je uit de machtsstrijd  Want je staat niet meer tegenover elkaar, maar naast elkaar. Je gaat weer samenwerken. Zo simpel is het. Het geeft een gevoel van verbinding en opluchting en versterkt de relatie. Omdat je zoekt naar een oplossing, die voor beiden goed is, is er geen sprake meer van winnen of verliezen.

Wil jij voorkomen, dat je in een machtsstrijd komt met je kind? Baseer je opvoeding op samenwerking i.p.v. op macht. Heb respect voor zijn behoeften, evenzeer als voor de jouwe. Wees alert op gedachten die gaan over winnen of verliezen, ga daar niet in mee. Schenk aandacht aan wat je kind zegt, probeer je kind te begrijpen. Zoek altijd naar een oplossing die recht doet aan jullie allebei.

Zit jij met je kind in een machtsstrijd over een bepaalde kwestie? Ga dan eens op deze manier met hem of haar in gesprek. Je zult zien dat het werkt.

Kom jij weleens in een machtsstrijd met je kind? Heb je nog aanvullende tips? Laat het hieronder weten.

Karla Mooy

Heb jij een pittig kind? Ik weet hoe dat is én ik kan je helpen om het opvoeden van jouw kind makkelijker te maken. Neem contact met me op als je wel wat hulp kunt gebruiken.

  • Marloes schreef:

    Mijn beide zoons van 13 en 9 jaar luisteren heel slecht in die zin dat ze mij en mijn man gewoon negeren als we iets zeggen wat ze niet bevalt (bv dat ze nu lang genoeg gegamed hebben en we iets anders gaan doen, of dat ze naar bed moeten). Hoe doorbreek je zulk gedrag?

    • Karla Mooy schreef:

      Hallo Marloes,
      De tip is dat je enerzijds erkenning geeft en niet boos wordt of ongeduldig, maar anderzijds wel duidelijk bent en vasthoudt aan dat het tijd is.
      Je kunt iets zeggen als ‘helaas, pindakaas, de tijd is om, morgen is er weer nieuwe. Ja, dat vind je niet leuk, dat weet ik. Dat mag. Je mag best even balen. En toch gaat ie nu uit’.
      Blijven ze je negeren dan herhaal je het nog 1 x. Daarna grijp je in, door de computer of de iPad uit te zetten.
      Wordt dit echt een scene, bespreek het dan op een rustig moment na. Wat is er zo moeilijk aan en wat helpt hen om wél te stoppen?
      Dus je luistert en toont begrip en tegelijkertijd hou je vast aan je verantwoordelijkheid als ouder.
      Succes!
      Karla

  • marieke schreef:

    Mijn zoon 7 jaar wil niet naar bed. hij maakt een scene om maar niet te hoeven. Ook tandenpoetsen wil hij niet gaat van alles doen behalve tanden poetsen. (lees vervelend doen met dingen gooien). daarna gaat hij naar zn kamer om samen te lezen, maar ook dat doet hij niet gaat duwen en trekken en schoppen. daarna gaat hij alleen lezen dat gaat goed. bij het welterusten zeggen gaat hij weer duwen trekken enz. en komt hij zn bed weer uit.’
    Bij mijn man doet hij dit allemaal niet en luistert hij.

    • Karla Mooy schreef:

      Hallo Marieke,

      er kunnen twee dingen aan de hand zijn. En misschien wel allebei tegelijk 🙂
      Hij vindt het moeilijk om de dag los te laten en ziet er tegenop om te gaan slapen.
      Daarnaast heeft hij behoefte aan duidelijkheid. Dus is het wel nodig om zijn gedrag te begrenzen.
      Maar…. ik zou ook eens met hem in gesprek gaan op een rustig moment, misschien als hij er in ligt zonder al te veel gedoe. “ik merk dat je van alles probeert om niet te hoeven tandenpoetsen. Wat is er aan de hand?”
      Misschien moet je iets wijzigen in het tandenpoetsen (sommige kinderen vinden een bepaalde tandenborstel echt niet fijn, te hard of als het electrisch is, teveel lawaai), of in de volgorde van het bedritueel. Door hem daar wat zeggenschap in te geven, is er ook kans dat het vlotter verloopt.

      Hopelijk heb je hier wat aan,

      hartelijke groeten

      Karla

  • Margriet schreef:

    Mijn dochter van 5,5 accepteert geen nee. Zolang we maar in haar straatje lopen is ze de liefste dochter die ik ken, super sociaal en behulpzaam, maar oh wee…

    Vanavond ook weer zo’n moment. Haar zusje had een ballon gekregen waar zij mee speelde. Na herhaaldelijk gezegd te hebben dat ze samen moeten spelen met haar zusje haar ballon reageert ze gewoon niet. Ze staat er maar en kijkt ons aan, maar geen enkele respons op onze mededeling. Dus vervallen we in de dreiging. Uiteindelijk naar bed gestuurd en toen ontplofte ze! Ik ga niet naar bed. Wat we ook zeggen, niets helpt! Rustig praten, boos worden, helemaal niets. Hebben geen idee wat we hier mee aan moeten en zitten letterlijk met onze handen in het haar.

    Help

    • Karla Mooy schreef:

      Hallo Margriet,

      Ik snap helemaal hoe je je voelt, dat gevoel van machteloosheid dat niks helpt.
      Dat je niet weet hoe je haar moet bereiken.
      Het enige dat helpt is leren begrijpen wat er aan de hand is.
      Zowel in het algemeen, namelijk dat ze een pittig kind is, met een sterke behoefte aan autonomie en gehoord en begrepen te worden.
      Als in de situatie zelf, dat je kunt achterhalen wat er bij haar aan de hand is.
      Daarvoor is luisteren heel belangrijk. De juiste vragen stellen en erkenning geven. Dus proberen haar te begrijpen en begrip te tonen.
      Dat helpt om haar te kunnen bereiken.
      In dit geval zou je kunnen zeggen ‘ik zei, dat het de bedoeling is dat je samen met je zusje speelt, want de ballon is van haar. Maar jij wil dat geloof ik niet. Wat is er aan de hand?’
      Het kan zijn dat ze gewoon graag alleen er mee wil spelen, het kan ook zijn dat ze niet snapt waarom het samen zou moeten.
      Overigens zou je ook kunnen zeggen ‘de ballon is van je zusje. Als jij er mee wilt spelen moet je even vragen of ze dat goed vindt.’ Vindt haar zusje dat goed, dan is er geen reden meer om te zeggen dat ze samen moeten spelen.
      Snap je, Margriet?
      Als je meer hulp wilt kun je overwegen om mijn programma te volgen, daarin leer je precies hoe je het beste met haar om kunt gaan.
      Je kunt ook om te beginnen eens een webinar van mij volgen.

      hartelijke groeten

      Karla

  • Pia schreef:

    Dag,
    Kun je dit ook toepassen op partners? Soms lijkt het alsof je lijnrecht tegenover mekaar staat op een bepaald punt, en vind ik het heel moeilijk om tot toenadering te komen. Ik pas de methode zo goed als mogelijk toe, maar lijkt niet te werken.

  • Jessy schreef:

    Mijn zoon van bijna 5 gaat vaak over mijn grenzen waardoor ik overbelast raak. Luistert niet is heel druk en lacht je uit als je hem aanspreekt of straft. Hoe kan ik hem op een goede manier aanspreken/aanpakken

    • Karla Mooy schreef:

      Hallo Jessy,
      De kans is groot dat je dan, wat ik noem, een pittig kind hebt. Heel herkenbaar dat je dan uitgeput raakt, ik weet er alles van.
      Er is geen manier van aanspreken die dit even oplost.
      Er is wel een manier van aanpak, een benadering van je kind die wél werkt.
      Dat is wat ik uitdraag en waar ik ouders bij help. Het is alles wat er op mijn website te vinden is, dus dat kan ik hier niet in een paar woorden uitleggen.
      Mijn advies aan jou is om wat blogs te lezen en je aan te melden voor een gratis webinar, dat zal je handvatten geven.
      Hartelijke groeten
      Karla

  • >

    Door de site te te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruik van cookies. Privacyverklaring

    De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

    Sluiten