Waarom het belangrijk is om onacceptabel gedrag te accepteren

Pittige kinderen kunnen soms aan de lopende band ongewenst gedrag laten zien. Of zelfs onacceptabel gedrag. Zoals niet luisteren, je negeren, maar ook schelden, met dingen gooien of fysiek worden. En hoewel dit gedrag niet acceptabel is, is het wel belangrijk dat je accepteert dat het gebeurt. Ik zal je uitleggen hoe dat zit.

Als je een pittig kind hebt, kun je een heleboel doen om het gezinsleven makkelijker en gezelliger te maken. Er zijn een aantal manier om het aantal conflicten flink te verminderen. Ik heb daar al veel tips voor gegeven in eerdere blogs.

Maar vaak is het niet mogelijk om elke boze bui of onacceptabele reactie te voorkomen. Op zo’n moment is het heel belangrijk hoe je reageert. Als je reageert vanuit je eigen emotie, die ontstaat omdat je getriggerd wordt door wat er gebeurt, dan is dat olie op het vuur. Het maakt je kind bozer en jou meestal ook. Escalatie dus.

Wat het allerbeste helpt om rustig te blijven is in te zien dat dit is wat er is. Leren zijn met wat is, noem ik het ook weleens. Dat wil zeggen dat je accepteert dat er gebeurt wat er gebeurt, ook al is het onacceptabel gedrag.

Vaak kunnen we dat niet goed en zitten we in de weerstand. We willen niet dat dit gebeurt. Deze weerstand uit zich in gedachten als ‘kan het nou nooit eens normaal?’, Waarom doet ze altijd zo moeilijk?’’, ‘Hij doet het gewoon expres om mij op de kast te jagen’, ‘Daar gaan we weer …’ ,‘Dit kan zo niet langer’, enzovoort.

En natuurlijk wil je dit niet, dat is niet meer dan logisch. Maar het feit is dat dit is wat er is. Je daar innerlijk, met je gedachten tegen verzetten is totaal ineffectief. Een soort Don Quichot ben je dan. Je vecht tegen iets dat er al is.

Leren accepteren helpt je enorm. In plaats van je weerstandsgedachten kun je tegen jezelf zeggen ‘okee, dit is wat er is. Adem in, adem uit. Ik kan dit aan, het gaat ook weer voorbij’. Dat haalt je uit je weerstand en richt je aandacht op wat er is. In het hier en nu. Dat maakt het veel makkelijker om rustig te blijven.

En vanuit die acceptatie en rust hoef je niet meer getriggerd worden. Maar heb je de rust en de ruimte in jezelf om te kijken wat er nodig is. Je wordt er ook creatiever van in het vinden van oplossingen en in je reacties. Je zult eerder doen of zeggen wat je kind helpt.

Vaak is het belangrijkste wat je moet doen, kijken of je de schade kunt beperken. Als je kind met iets wil gooien, hou zijn arm vast, als ze haar broertje wil slaan, hou haar tegen. Of hou dingen of kleine kinderen buiten het bereik van je boze kind.

Daarnaast is het vooral even wachten tot je kind gekalmeerd is. En het grote voordeel van accepteren wat er is, is dat je kind vaak veel sneller kalmeert. Omdat je geen weerstand hebt, die het ontladen bemoeilijkt.

En pas als je kind gekalmeerd is kun je kijken wat er nu precies aan de hand is en hoe het opgelost kan worden. Zodat jullie weer verder kunnen.

En wil je ook wat doen aan het onacceptabele gedrag op zich, heb daar dan op rustige momenten gesprekjes over met je kind. Bijvoorbeeld voor het slapen gaan. Zoek met je kind naar acceptabele manieren om zijn of haar frustratie te uiten. Dat werkt een stuk beter dan in de situatie zelf je kind willen corrigeren.

Ben jij geholpen met dit artikel? Dan vind ik het fijn als je het voor me wilt delen, dan kunnen we nog meer ouders helpen.

Wat is jouw ervaring hiermee? Laat het hieronder weten, ik hoor graag van je!