Wees niet bang voor een boze bui

Een driftbui van je kind is niet leuk, daar weet ik alles van. En zeker niet als het regelmatig gebeurt. Dus het is niet meer dan logisch dat je probeert dat te voorkomen. En toch is het beter om er niet bang voor te zijn.

Links

Veel ouders die ik spreek vertellen dat ze ‘op eieren lopen’. Misschien herken je dat zelf ook wel. Altijd bezig om het zo te sturen dat er geen driftbui komt.

En dat is logisch, want het is echt niet leuk. Ouders houden, zoals zoveel mensen, van harmonie en gezelligheid in huis. Pittige kinderen kunnen veel invloed hebben op de sfeer in huis.

Toch werkt het averechts. Want dat ‘op eieren lopen’ geeft spanning in jezelf. En die spanning voelt je kind ook. Dus je verhoogt onbewust de spanning in de sfeer, die je kind ook weer kwijtmoet. En dus vergroot je de kans op een boze bui.

Van mij mag je dus per direct stoppen met het lopen op eieren. Scheelt ook veel energie trouwens (!). En weet je wat ook zo is? Je hoeft eigenlijk helemaal niet bang te zijn voor een boze bui.

Want een boze bui is alleen maar precies dat. Een boos kind. En dat gaat ook weer over. Als je je er niet meer tegen verzet, maar het kan accepteren zoals het komt, scheelt dat enorm. De boosheid kan makkelijker weg. En zelf kun je kalm blijven, waardoor er ook geen escalatie volgt.

Een boze bui hoeft helemaal geen scène te worden. Het kan gewoon blijven wat het is, een boze bui. Het enige wat nog inspanning vraagt van jou, is je kind te begeleiden bij het uiten van de boosheid.

Want boosheid is oké, dat hoort bij het leven en heeft zeker ook een functie. Want zonder boosheid weet je ook niet waar je grenzen en liggen. Dus die moet je altijd accepteren als ouder. Alleen de manier waarop je kind de boosheid uit, daar heeft hij of zij meestal wat te leren.

En ook dat hoort bij het leven. Het zal niet in één keer ‘goed’ gaan (het helpt trouwens ook enorm om niet meer te denken in termen van goed en fout, maar het leven te nemen zoals het komt. Maar dat terzijde). Het is een leerproces, zoals het hele leven dat eigenlijk is. Niets om je druk over te maken als je het goed beschouwt 😊

Ik ben benieuwd naar je reactie, kun je hier wat mee? Laat het hieronder weten. Ook fijn als je het deelt op social media, dank je wel!

Karla Mooy

Heb jij een pittig kind? Ik weet hoe dat is én ik kan je helpen om het opvoeden van jouw kind makkelijker te maken. Neem contact met me op als je wel wat hulp kunt gebruiken.

  • Suzy schreef:

    Heel mooi gezegd, heel herkenbaar ook! Het blijft een uitdaging om zelf relaxed te blijven je kind te begeleiden.

  • Tul schreef:

    Hi Karla,
    Bedankt voor de ondersteunende bericht. Ik ben inderdaad wel iemand die de boel onder controle wil houden om de gezellige sfeer te houden zoals het is. En heb inderdaad ook een tiener in huis, die best heftig kan reageren als ze boos is. Na het lezen van je bericht voel ik ik herkenbare situaties. Als ik daaruit mijn conclusie uit mag trekken, ik geloof niet dat ik per direct bang ben dat ze boos is, maar ik schrik wel vaak van boos reactie 😬 🙌

    • Karla Mooy schreef:

      Dat is eigenlijk wel een beetje wat ik bedoel. Doordat je ervan schrikt, hou je er niet van. Je hebt het liever niet.
      En dus ga je op eieren lopen. Niet meer doen dus 🙂

  • MI van Eunen schreef:

    Ik snap de uitleg en maar hoe een kind begeleiden zijn boosheid te leren uiten wanneer het totaal niet open staat voor begeleiding en een gevaar is voor zichzelf en voor onveiligheid zorgt voor anderen en spullen echt kapot maakt…

    • Karla Mooy schreef:

      Dat is ook niet altijd eenvoudig, dat is zo. Het is een leerproces, dat meestal niet snel klaar is.
      En wat er ook bij hoort in zo’n geval is dat je als ouder moet ingrijpen als het gevaarlijk wordt. Soms moet je een kind tegen zijn wil meenemen uit een situatie. Of je neemt een jonger kind mee om die te beschermen.
      Het boze kind blijft ondanks de onmacht wel verantwoordelijk voor haar daden, dus als iets stuk gemaakt is, moet er iets gerepareerd of vergoed worden. Of een andere manier van goedmaken gevonden worden.
      Tenslotte helpt het om met het kind in gesprek te komen, om niet boos te worden, geen verwijten te maken, niet te ‘preken’. Maar erkenning geven en acceptatie. Tegelijk met grenzen. En samen alternatieven bedenken en die oefenen. Zodat je kind leert op een goede manier zijn boosheid kwijt te raken.
      En om het af te maken: wat ook een element is van het leerproces, is dat het kind en de ouders gaan zien wanneer de boosheid begint. Of wanneer de overprikkeling begint, zodat je in een eerder stadium kunt ingrijpen, nog voordat er een complete meltdown plaatsvindt.
      Dit is allemaal niet eenvoudig, maar wel mogelijk. Het is één van de dingen waar ik ouders bij help.

  • >

    Door de site te te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruik van cookies. Privacyverklaring

    De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

    Sluiten