Wel of geen diagnose?
Je kind laten onderzoeken bij een psycholoog of een psychiater is een hele stap. Veel ouders twijfelen dan ook of ze die stap moeten nemen. Er komen allerlei bezwaren en vragen op.Wat is wijsheid?
Het is ook niet niks. Stel je voor, er komt een diagnose uit. Je kind heeft ADHD. Of misschien wel een vorm van autisme. En dan? Zit dit label dan op je kind geplakt voor de rest van zijn of haar leven? Misschien gaat je kind daar als volwassene nog last van krijgen. Dit soort vragen en angsten kun je hebben. Bovendien je kind is wie die is, daar wil je helemaal geen etiketje op plakken, dat druist tegen je gevoel in.
En wat doet het met je kind, met zijn zelfvertrouwen? Misschien gaat je kind denken, dat er iets mis is met zichzelf. Of dat het wel erg moet zijn als er een soort dokter aan te pas komt. Wil je wel dat je kind zich anders voelt dan anderen? Misschien heeft je kind zelf nog niet zoveel in de gaten en praat je hem of haar een probleem aan. Dat wil je toch niet.
En trouwens, is het wel zo erg? Ja, soms is het crisis. Dan gebeuren er eerlijk gezegd weleens dingen, die je liever niet aan een ander vertelt. Maar er zijn ook periodes dat het minder erg is. Kun je er eigenlijk niet gewoon mee leven? Straks zegt de psycholoog, dat je van een mug een olifant maakt, dat er niets aan de hand is. Sta jij er mooi gekleurd op…
Of je leest er het één en ander over en denkt “Ik weet het niet, hoor. Ik herken mijn kind hier niet helemaal in”. Een beetje van dit, een beetje van dat. Ja, je ziet wel dat je kind ‘anders’ is, maar of het nou richting ADHD of autisme moet? Of misschien hoogbegaafdheid, maar is je kind daar nou wel slim genoeg voor?
Deze twijfels kunnen maken, dat je geen actie onderneemt. Dat je ervoor terugschrikt om hulp te zoeken. Heel begrijpelijk, want zoals gezegd, het is niet niks. Het is heel goed, dat je er goed over na wilt denken. Toch moet er eigenlijk wel wat gebeuren, want zo doorgaan is ook geen oplossing.
Wat je nodig hebt is vertrouwen in degene op aan wie je hulp vraagt. Kijk goed rond naar de mogelijkheden, die er zijn. Leg in het eerste gesprek je twijfels en vragen op tafel. Vraag naar de mogelijkheden voor hulp zonder diagnose. Blijf bij jezelf en kijk of je vertrouwen hebt in deze hulpverlener. Zo niet, ga dan op zoek naar een andere. Het gaat immers om jouw kind.
Wat zijn jouw ideeën erover of jouw ervaringen? Ik hoor ze graag. Schrijf hieronder een reactie of vul hier mijn korte enquête in. Dank je wel alvast.
hallo Carla,
Ik heb veel gelezen over je artikelen: ontspannen opvoeden en het heeft me veel gesteund in mijn bemoeienissen in de ontwikkelingen die mijn kleinzoon betreffen. Door omstandigheden heeft hij een jeugd die doordrenkt is met veel verschillende opvoeders, als oma was ik eigenlijk de enige baken , Het kind is hoog begaafd en heel gevoelig en voelt zich heel vaak niet begrepen waar door hij verdrietig en boos wordt.
Het was een moeilijke beslissing om specialistische hulp in te roepen, maar voor mijn gevoel het enige wat op dat moment nog mogelijk was om te doen in het belang van het kind. Achteraf is de keuze van de passende hulpverlener met de juiste deskundigheid van groot belang, we hebben het geluk gehad iemand te vinden die voor mijn kleinzoon de perfecte match was , nadat we een psycholoog door de school aangewezen hebben afgewezen omdat zij helemaal geen klik met mijn klein zoon had . In eerste instantie ben je bang om tegenover een specialist je twijfels te uiten maar het belang van kleinkind prefereerde . Dit heeft zijn waarde en heeft dubbel en dwars bewezen en. Zeer goede resultaten op geleverd, mijn kleinkind wordt nu goed begeleid. En is bezig een een open en spontane jongen te worden . Het zal nog wel even duren voor het helemaal stabiel is. Ik kan het iedereen aanbevelen wanneer je geen goed gevoel hebt bij de hulpverlener, op zoek te gaan naar iemand anders . Het kost wel inzet en misschien moet je er voor reizen en in mijn geval zaten er ook kosten aan vast voor mij was dat te doen maar ik kan me voorstellen dat anderen dat niet altijd te kunnen maar het moet met mede werking van de gemeente gewoon mogelijk zijn.
Met vriendelijke groet, Ria
Hallo Ria,
Mooi dat het zo goed gaat nu met je kleinzoon. Dankzij jullie doorzettingsvermogen. Je hebt helemaal gelijk, accepteer geen hulp of hulpverlener, die niet goed voelt. Soms moet je inderdaad een tijdje doorzoeken voor je de juiste persoon vindt.
Dank je voor je reactie.
Hartelijke groeten
Karla