Onvoorwaardelijke liefde, makkelijker gezegd dan gedaan

Onvoorwaardelijk van je kind houden. Ik denk dat dit voor de meeste ouders logisch is. En ik denk ook dat de meeste ouders denken dat ze dit doen. En ze doen het waarschijnlijk ook. Maar dat wil nog niet zeggen, dat je kind dat ook zo ervaart. En dat is wel waar het om gaat natuurlijk. Daarom deze tips.

Onvoorwaardelijke liefde is de basis van een goede opvoeding. Waarom? Omdat het je kind vertelt dat ie 100% oké is, precies zoals ie is. Dat is heel belangrijk voor het zelfvertrouwen. En geeft je kind de ruimte om optimaal te groeien en te ontwikkelen. Want het hoeft niet bang te zijn om te falen.

Hoe fijn zou het zijn als je je kind dat mee kunt geven? Zodat hij of zij later niet in therapie hoeft of een cursus persoonlijke ontwikkeling te doen om te leren van zichzelf te houden en zichzelf te accepteren?

Maar, het is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik wil je daarom 4 manieren aanreiken waarop je onvoorwaardelijk liefde in praktijk kunt brengen.

Maak geen gebruik van straffen en belonen

Straffen en belonen zijn voorwaardelijk. Het kind ervaart: “Ik ben alleen lief als ik me goed gedraag. Doe ik dat niet dan vindt papa of mama mij niet lief.” Ook bij belonen is er in feite dezelfde boodschap. Hoe goed bedoeld ook, je manipuleert ermee het gedrag van je kind.

Luister zonder oordeel naar je kind

Luister naar je kind. Doe je best om je kind te begrijpen. Wat is er aan de hand? Wat maakt dat je kind doet zoals ie doet? Wat is het dat je kind graag wil of juist niet en waarom? Luister ook zonder oordeel. Dat wil NIET zeggen dat je het altijd eens moet zijn met je kind of dat je alles goed vindt (zie onderaan dit artikel)

Respecteer je kind

Luister niet alleen naar je kind. Maar hou er ook rekening met de behoeftes van je kind. Streef naar oplossingen die voor jullie allebei oké zijn. Soms kan dat niet. Maar ook dan kun je de behoefte erkennen en respecteren. Maar leg altijd uit waarom je er niet aan tegemoet kan komen (en zo mogelijk wanneer wél)

Accepteer je kind volledig zoals ie is

Dit gaat eigenlijk alleen over jouzelf, het is een innerlijk proces. Het is niet makkelijk, maar wel enorm waardevol. Het gaat erom, dat je je verzet registreert in jezelf als je kind iets doet wat jij niet wilt. En dat je dat probeert los te laten in plaats van dat je vanuit dat verzet handelt of spreekt.

Nee, dat wil NIET zeggen, dat je elk gedrag acceptabel vindt. Je zult natuurlijk moeten begrenzen. Maar accepteer dat het gebeurt, accepteer dat je kind zo (moeilijk) doet. Je kind heeft zichzelf ook niet gemaakt 🙂 En weet je, het valt vaak helemaal niet mee om ….. (naam van je kind) te zijn.

JA MAAR… (ik hoor je al tegensputteren…)

Als ik mijn visie op opvoeden uitleg of benoem, merk ik vaak weerstand van ouders. Dat is het misverstand dat het allemaal maar ‘soft’ is. Dat het grenzeloos is. Dat je kinderen kweekt die geen nee accepteren, prinsjes en prinsesjes, enz.

Maar dat is helemaal niet zo. Natuurlijk hou je een bepaalde verantwoordelijkheid als ouder. Soms moet je ingrijpen of doorpakken omdat het niet anders kan. Maar dat kan altijd met respect voor je kind.

En natuurlijk wil je ook niet altijd mee in wat je kind wilt. De clou is dat je dan je eigen behoefte inbrengt. Dat je die net zo serieus neemt als die van je kind. Dat zorgt ervoor dat het gedrag van je kind wel degelijk begrensd wordt.

Door bovenstaande manieren toe te passen, zal je kind onvoorwaardelijke liefde ervaren. Voelen dat ie ertoe doet, zich gehoord en begrepen voelen. Dat maakt het zoveel makkelijker voor je kind om zichzelf ook te accepteren en van zichzelf te houden.

En vanuit acceptatie is het zoveel makkelijker om te groeien, om te veranderen, om je te ontwikkelen. Omdat er geen ‘fout-zijn’ ten grondslag ligt aan verandering. Alleen maar een behoefte om je gedrag te veranderen omdat dat fijn is voor jezelf en/of voor anderen.

Vind je dit inspirerend? Deel het artikel hieronder via de shareknop, zodat we ook andere ouders kunnen inspireren. En natuurlijk lees ik ook graag je reactie.