Wat is er aan de hand met mijn kind?

Als je kind moeilijk is in zijn of haar gedrag, dan kun je je als ouder behoorlijk zorgen maken. Enerzijds over de situatie thuis en anderzijds over hoe het nou verder moet met je kind. Twijfel en gepieker sluipt binnen in je leven: “Wat is er toch aan de hand met mijn kind?”

Het begint met dat je kind niet reageert zoals je verwacht. Je geeft voor je gevoel toch duidelijk grenzen aan. Je corrigeert het gedrag, je geeft soms straf. Maar het helpt niet. Je kind doet dingen, die je niet wilt, blijft ze doen. Waardoor er steeds meer conflicten ontstaan.

En hoe ouder je kind wordt, hoe moeilijker het wordt. Je kind doet anders dan andere kinderen. Ook van anderen krijgt je kind negatieve reacties door zijn gedrag. Dan begint het gepieker. Wat is er met mijn kind aan de hand? Wat moet ik doen? Wat moeten wij doen?

Moeten we ermee naar een psycholoog? Maar misschien komt er wel een diagnose uit als autisme of ADHD en wil ik dat eigenlijk wel? Bovendien, hoe zal het voor mijn kind zijn, als hij een onderzoek en misschien wel een diagnose krijgt?

Hoe leg ik dat uit aan mijn kind, zonder dat hij zich dat aantrekt? Zonder dat ze denkt dat er iets mis is met haar? Ik maak me zorgen over zijn zelfbeeld. Mijn kind krijgt toch al zoveel negativiteit over zich heen. En toch is het ook een heel lief kind, dat weet ik zeker.

Herken je dit? Voor mij was dit mijn mijn grootste drempel om naar de hulpverlening te stappen. Ik was erg bang, dat alleen al het feit, dat er onderzoek plaats ging vinden, mijn kind nog onzekerder zou maken. Ik wilde mijn kind niet het gevoel geven, dat er iets ‘mis’ was.

Dus ging ik zelf op onderzoek uit. Regelmatig las ik iets wat me bekend voorkwam. Maar ik had nooit het idee, dat mijn kind helemaal in zo’n hokje paste. Net of er van allerlei verschillende labels stukjes van toepassing waren op mijn kind.

Tegenwoordig kom ik dat in mijn werk veel tegen. Pittige kinderen zijn in zekere zin ‘afwijkend’, d.w.z. anders dan de meeste kinderen, maar passen niet precies in een bestaand ‘hokje’. Toch laten ze wel probleemgedrag zien en hebben ze speciale aandacht en een speciale aanpak nodig.

Nu weet ik, dat het allerbelangrijkste is dat je je kind leert begrijpen. Door goed te kijken en te luisteren naar mijn kind, begreep ik hem steeds beter. Waardoor ik mijn gedrag erop kon aanpassen. Ook kon ik mijn kind helpen om zichzelf te leren begrijpen. Iets wat ik daarvoor nog niet kon.

Voor mij is dit de oplossing gebleken, zelf leren onderzoeken hoe mijn kind in elkaar steekt. En dat is wat ik ouders gun, die in dezelfde positie zitten als ik vroeger. Ook omdat je pas dan werkelijk je gedrag kunt aanpassen. En een opvoedingsstrategie kunt hanteren, die past bij jouw kind.

Dus, is er iets mis met je kind? Nee. Je kind is een pittig kind, heeft bepaalde kenmerken en eigenschappen, waardoor de normale, gebruikelijke manier van opvoeden niet werkt.

Je kind heeft geen correctie nodig, maar je hulp en steun. En het zien van haar of zijn kwaliteiten. Want die zijn er altijd ook. En hoe beter de omgeving met zijn of haar lastige kant om kan gaan, hoe meer de kwaliteiten zichtbaar worden.

PS. Vind je dit interessant en wil je meer weten? In mijn gratis onlinetrainingWaarom strenger opvoeden niet de oplossing is (en wat dan wél) vertel ik hier veel meer over en krijg je tips om er beter mee om te gaan.

Wil je dit blog delen op social media, zodat we nog meer ouders kunnen bereiken? Dank je wel.

Karla Mooy

Heb jij een pittig kind? Ik weet hoe dat is én ik kan je helpen om het opvoeden van jouw kind makkelijker te maken. Neem contact met me op als je wel wat hulp kunt gebruiken.

  • Myriam schreef:

    Hoi Karla,
    Wij volgen jou al langer en gebruiken voor onze pittige HSP dochter heel veel van jouw tips. En ja…die werken (dus ouders met pittige kinderen: geef niet op, deze tips werken echt!) Maar….wat als school niet mee wil (kan) gaan in deze tips en dus gewoon blijven straffen, geen “afkoeltijd”willen geven (want de lessen moeten doorgaan), geen rekening wil of kan houden met de (pittige) emoties van dochter waardoor de emoties bij dochter nog meer oplopen….en nog veel meer voorbeelden waardoor het bijna dagelijks mis gaat op school en de leerkrachten haar bestempelen als een lastig kind dat niet kan en wil leren…..school blijft pushen om uit te laten zoeken via testen wat er nu toch mis is met dat kind (niks school….het is gewoon een pittig kind) zodat ze de juiste hulp EN MEDICIJNEN hiervoor kan krijgen (no way…..wij zijn totaal anti medicijn)…wat doe je dan? Thuis hebben we een mega relaxed “normaal” kind dat prima functioneert en waar we overal mee kunnen komen. De juffen op school laten haar elke dag weer veranderen in een 4hoofdig monster met mega driftbuien en woede aanvallen. Er is 1 leraar (een man) die haar aanpakt zoals wij dat doen en bij hem ging het wel goed het afgelopen jaar…..helaas zit ze volgend jaar weer bij een juf die heel graag straft bij gedrag dat anders is dan zoals juf dat wil….dochter ziet nu al op tegen volgend schooljaar….maar wat doe je in dit geval? Wij laten liever niet testen omdat testcentra helaas nog teveel concentreren op autisme, ADHD…en niet veel verder willen kijken, daarnaast vinden wij niet dat er een test nodig is omdat er niks mis is met onze dochter vermits een kleine aanpassing in hoe haar te benaderen en te behandelen haar een gewoon normaal lief kind maken…..We zijn al jaren in gesprek met school maar de laatste jaren komen de gesprekken enkel neer op: “wanneer laat je haar testen want is er echt iets mis met haar, jammer dat jullie als ouders dat niet willen zien want jullie willen haar dus gewoon niet helpen….”

    • Karla Mooy schreef:

      Dat klinkt alsof er maar één ding op zit en dat is een andere school zoeken. Niet dat dat makkelijk is, of een kleinigheid voor een kind. Ik ben er niet zo’n voorstander van. Maar soms loopt een kind zo vast op een school, dat een andere school beter werkt. Maar dat betekent zorgvuldig zoeken, goed praten met de school, praktische problemen die moeten worden opgelost en een grote verandering voor je kind. Maar het kan het waard zijn.

  • vera schreef:

    Hier ook graag tips zoon van 6 die twee hele verschillende kanten laat zien van gedrag.Laatste tijd overschaduwd zijn negatief gedrag soms zijn positief gedrag en kan de buitenwereld hier moeilijk doorheen prikken. Kan erg bot en soms brutaal naar volwassenen reageren.Probeer hem dagelijk hierin te corrigeren ook beloningssysteem positief gedrag geprobeerd.Weet nu soms niet meer wat ik moet doen straffen werkt niet echt, en heldag maar mopperen en corrigeren dat vind ik ook niet beter voor onze band.Als wil praten zegt hij laat me met rust, ik praat niet graag terwijl hij als hij wil je de oren van de kop kletst.Hij heeft moeite ermee als hij perse iets moet bv duiken op zwemles,testje maken op school,onderzoek bij consultatiebureau.Weigert dit dan ook vaak want hij wil het niet zegt hij.Hij vind het allemaal verschrikkelijk zegt hij dan.Erg moeilijk wat je moet zeggen of doen om hem wel soms meegaand te krijgen.,Hij heeft een hele sterke wil,lijkt heel stoer maar is eigenlijk thuis vaak een heel aanhankelijk en gevoelig kind.Hij gaat nu naar groep 3 en juffrouw geeft wel aan dat hij erg slim is maar anders reageert op dingen en complimenten ook geeft hij vaak geen antwoord als hij moet, terwijl in de pauze hij de boventoon heeft.Zo moeilijk gewoon hoe je het goed doet.

  • Reb schreef:

    Hai Karla ik herken mezelf met mijn zoontje van 6 hierin. Hij heeft veel meegemaakt en is emotioneel gevoelig. Hij ervaart verlatingsangst en is denk ik onveilig gehecht door bepaalde situaties. Ik wil hem helpen en ondersteunen en zo kwam ik op je artikel. Ook ik weet me geen raad en heb contact telefonisch door Corona met een kinderpedagoog maar daar kom ik niet dichter mee bij de kern. Misschien kun je me de juiste richting uitwijzen.
    Mijn dank is groot
    Liefs mama van C

    • Karla Mooy schreef:

      Lieve mama van C
      Ik zou je graag helpen. Ik denk dat je veel kunt met de tips die ik geef.
      Start eerst met het aanvragen van de gratis handleiding voor het opvoeden van pittige kinderen, dat kan op mijn homepage.
      En meld je aan voor mij e.v. webinar, dan krijg je nog meer informatie en tips. Klik bovenaan de pagina op ‘webinar’.
      Succes!
      Karla

  • Karin schreef:

    Hi Karla,

    Wat een interessant artikel. Wij hebben een pittige dochter van 8 jaar. We kijken altijd erg goed naar onze kinderen en hun gedrag. Wat is het onderliggende. Een aantal tips die je geeft wisten we eigenlijk al, maar door jouw manier van uitleggen kunnen we hier echt wat mee.
    We hebben ook nog een zoontje van 6 jaar. Op jonge leeftijd hebben wij al hulp voor hem gevraagd en gelukkig ook gekregen. Toen hij 3 was ging hij elke dag naar een zorgschool waar ze hem hebben leren praten en communiceren. Wat was ons zoontje blij dat wij nu begrepen wat hij ons wilde vertellen. Daarna 2 jaar naar een reguliere school, waar hij de kleuterklas heeft gedaan. We merkten dat dit te zwaar voor hem was. Veel opvoedhulp gehad en ook de diagnose autisme. Hij zit nu op speciaal onderwijs met kleine groepjes en waar veel extra aandacht is voor de leerontwikkelingen. Familie en vrienden geven vaak aan dat het zo een heerlijk kind is en vast een hele lichte vorm van autisme heeft. Nee dat heeft hij niet, maar we kijken heel goed naar zijn gedrag. Hebben ontzettend goede hulp gehad in het nog beter leren te kijken waar gedrag vandaan komt. En met de juiste school gaat het erg goed.

    Wees aub niet te huiverig voor diagnoses en hulp van instanties. Sommige zorginstanties zijn ontzettend goed. En een diagnose van iets dat je kindje daadwerkelijk heeft opent ook deuren. Ik moet er niet aan denken wat het met ons zoontje had gedaan om groep 3 op de reguliere school te moeten doen. Wat dat had gedaan voor zijn zelfvertrouwen.
    Groetjes Karin

    • Karla Mooy schreef:

      Dat is ook waar, Karin, dank voor je reactie.
      Het is altijd bij elk kind zoeken wat de beste oplossing is. Het is alleen ook zo, helaas, dat ik regelmatig minder positieve verhalen hoor.
      En ik vind echt, dat kinderen te snel diagnoses krijgen, die niet echt kloppen, maar ‘het meest in de buurt komen’, ik heb dat zelf ook meegemaakt. En het brengt dan vervolgens niet veel verbetering. Dus ik hoop ook mensen te bereiken, die in die situatie zitten. En dat is ook wat er gebeurt, gelukkig. Dat zijn de mensen die ik het beste kan helpen.
      Maar zelf ben ik ook altijd alert op wanneer er meer specialistische hulp nodig is en dan verwijs ik ook door.
      Heel fijn dat het zo goed met jouw zoon gaat en dat je zulke goede hulp gehad hebt.

  • >

    Door de site te te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruik van cookies. Privacyverklaring

    De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

    Sluiten