Waarom je kind zo slecht luistert
“Mijn kind luistert niet” is de meest gehoorde klacht van ouders. Het geeft aanleiding tot irritatie en gedoe en soms loopt het uit de hand en wordt het echt een vervelend conflict. Veel ouders is er dus veel aan gelegen om dit op te lossen. Lees hier wat helpt.
Allereerst: vaak bedoelen we met luisteren gehoorzamen. Een eufemisme dus. En je moet je afvragen of je wilt dat je kind altijd zonder meer gehoorzaamt. Zou wel makkelijk zijn, dat geef ik toe :). Aan de andere kant willen we ook graag dat onze kinderen opgroeien tot zelfstandig denkende burgers, die niet zo maar alles accepteren en doen wat hun gezegd wordt. Dus is het dan logisch om gehoorzaamheid te willen?
Maar ook al hoeft je kind niet altijd direct te gehoorzamen, een reactie zou wel fijn zijn natuurlijk. En een beetje medewerking ook. Met andere woorden, jij wilt als ouder wel graag gehoord worden door je kind. En gerespecteerd worden.
En daarin schuilt precies het geheim. Ik heb ontdekt, dat kinderen, die volgens hun ouders slecht luisteren, zich vaak niet goed genoeg gehoord voelen door hun ouders. Ik heb eens zo’n ‘slecht-luisterend’ jongetje gesproken, die tegen mij zei “Weet je, mijn moeder luistert nooit naar mij”.
Gehoord worden en je begrepen voelen is een diepe menselijke behoefte. Die heeft iedereen, groot of klein. Je kind dus ook. En ondanks dat het lijkt of onze kinderen veel aandacht krijgen, voelen ze zich toch niet altijd gehoord. Zie bijvoorbeeld dit blog.
Wil jij dus dat je kind betert luistert, begin dan zelf met beter naar je kind te luisteren. Dus probeer vaker met aandacht naar je kind te luisteren, als hij of zij iets kwijt zegt. Niet te snel met je eigen mening of opmerking komen. Parkeer je eigen gedachten en focus met je aandacht op wat je kind je wil vertellen.
Ook in de specifieke situatie waarin jij je boodschap kwijt wilt, is het handig om eerst te luisteren. Dus als je kind niet reageert, maak dan contact door naar hem of haar toe te gaan. En als je kind afwijzend reageert, luister daar dan naar. Geef erkenning, door aan te geven dat je het begrijpt.
Veel weerstand wordt overwonnen door er simpelweg even aandacht aan te schenken. Het klinkt mischien simpel, maar het is echt de beste tip die ik je kan geven. Door even die tijd te nemen, zal je kind meestal makkelijker meewerken en verdien je die tijd ruimschoots terug.
Daarnaast voorkom je weerstand door op je taal te letten. Vermijd jij-taal en gebruik vooral ik-boodschappen. Je zult merken dat het voor je kind dan veel makkelijker wordt om goed naar jou te ‘luisteren’.
Succes!
PS In sommige situaties is dit echt lastig om in praktijk te brengen, bijv. omdat het contact met je kind moeizaam is of omdat er rond het moeilijke gedrag van je kind al een patroon is gegroeid waar je niet zo maar uitstapt. Is dat bij jou aan de hand? Neem dan contact voor individuele hulp.
Help je mij om mijn inspiratie te verspreiden? Deel dit artikel dan op de sociale media. Dank je wel!
Beste Karla,
Ik heb twee kinderen, een meisje van 5 en een jongen van 2. Sinds ze 5 is geworden, luistert ze minder goed, waardoor ik ook steeds vaker tegen haar schreeuw. Niet dat ik dat wil, maar dat gebeurt gewoon. Ik weet nu echt niet meer wat ik moet doen. Kan jij mij misschien helpen?
Hallo Hoi Ling,
Wat nodig is, is dat je in de eerste plaats stopt met schreeuwen. Dat klinkt als een open deur, maar ik bedoel dat je de keuze maakt, heel bewust, dat je niet meer gaat schreeuwen. Je kunt ook niks doen. Neem verantwoordelijkheid voor je eigen emoties, daarin ben je een voorbeeld. Als je merkt dat je gaat schreeuwen zeg dan bijv. “Ik word nu zo boos, ik moet eerst even afkoelen”. En dan ga je bijv. even naar de WC, en adem je een paar keer diep in en uit om de stress los te laten. Als je weer rustig(er) bent, dan ga je terug naar je kind en kijk je wat er aan de hand is en wat ze nodig heeft om wel te kunnen luisteren.
Eigenlijk heb je een aantal handvatten nodig om dit om te draaien. Je moet leren begrijpen waarom ze niet luistert, daar is altijd een reden voor. Je kunt leren beter te communiceren bijv.
Je kunt hier nog eens wat blogs over opzoeken. En misschien is het onlineprogramma een goed idee voor jou. Daarin leer je precies wat je moet zeggen en doen om je dochter te helpen wél te doen wat er verwacht wordt.
Hartelijke groeten
karla
Hallo Karla,
Ik heb een zoontje van 3,5 (en een dochtertje van 4 maanden). Sinds hij naar de kleuterschool gaat (in Zuid-Duitsland) verdedigt hij zich meer tegenover andere kinderen en zegt hij vlug (bijvoorbeeld in een speeltuin) “neen, jij mag hier niet op”. Ik denk dat hij dat van andere oudere kinderen overgenomen heeft. In Duitsland heb je enkel één groep van 3 tot 6 jaar in de kleuterschool.
Hij gaat ook heel graag met zijn loopfiets rijden. Hij geniet ervan snel weg te rijden, spijtig genoeg gaat hij daar zo in op dat hij helemaal niet luistert wanneer ik hem vraag dat hij even op mama kan wachten of dat hij op tijd stopt wanneer het gevaarlijk wordt op straat. Gisteren waren we in de dierentuin (ook met zijn loopfiets), ookal had ik vooraf met hem gepraat en heb ik hem gevraagd op mij te wachten en niet te ver te rijden, is hij gewoon doorgereden. Altijd opnieuw heb ik het hem gevraagd en beloofde hij het mij dat te doen. Gevoelde 2 seconden later was hij het schijnbaar weer even vergeten. Ik weet niet wat ik hier het beste doe. Ik heb hem ´s avonds een aflevering van een tekenfilm weggenomen (daarover was hij dan heel verdrietig). Ik was helemaal gestressed (omdat ik met de koets met baby achterna moest).
Hartelijke groeten,
Heidi
Hallo Heidi,
logisch dat je daar gestrest van raakt. Zoiets kan ook echt gevaarlijk zijn.
Aan de andere kant is het voor een enthousiaste kleuter nog heel moeilijk om zich aan zo’n afspraak te houden. Het enige wat je kunt doen is benadrukken dat het heel belangrijk is. En het met hem oefenen in situaties waarin het niet zoveel kwaad kan als hij niet luistert. En van te voren iets zeggen als “weet je nog? Als we samen naar buiten gaan mag jij op je loopfiets, maar waar moet je dan om denken?” En als hij weet te vertellen dat hij niet vooruit mag gaan, kun je vragen “Denk je dat het zal lukken? Want anders moet je loopfiets thuisblijven”.
Zoiets. Het is een leerproces. Hij moet oefenen en jij moet ontdekken wanneer je er wel op kunt vertrouwen.
Hallo Karla,
Hartelijk dank voor de tip! Vandaag zijn we dan hier (thuis in een klein dorp op een veldweg) met zijn loopfiets naar buiten geweest en ik heb dit (wat je schreef) toegepast en het ging echt al veel beter. Hij heeft regelmatig op mij gewacht, bleef ook deels bij me, was dan eventjes weer weg, maar hij stopte dan weer. Dit was al veel aangenamer.
Ook heb ik vandaag je webinar gevolgd, dank je daarvoor. Sinds 2 dagen pas ik ook de ik-boodschappen toe en dat functioneert werkelijk bij hem. Ik ben echt al opgetogen. Mijn zoontje blijft, wanneer ik hem naar de kleuterschool breng, altijd aan mij plakken en als de juffrouwen hem niet vasthouden, loopt hij mij wenend achterna (is wel niet altijd zo geweest). Nu heb ik hem gevraagd, en met ik-boodschappen gewerkt, waarom hij niet gewoon ging spelen. Hij zei dat hij bij mama wou zijn, hij heeft mama nodig (ik was natuurlijk ook ontroerd), ik vertelde hem dat mama altijd voor hem daar is, maar dat ik nu moest gaan werken en dat ik hem straks weer zou afhalen, ik gaf hem nog een knuffel, ik heb hem even gedragen en toen was het goed, hij ging spelen. En dit nu al twee dagen na elkaar. Het is echt een fijn gevoel. Hoewel ik vandaag een negatief gevoel kreeg toen ik hem ging afhalen en een kleuterjuffrouw heel boos op hem was omdat hij iets niet juist deed en ermee dreigde dat hij daarmee volgende week een hele week niet zou mogen spelen. Ik kwam er net aan en hij liep natuurlijk huilend naar mij. Ik weet ook dat ze die consequentie helemaal niet kan/gaat omzetten. Eigenlijk herkende ik dat de juffrouw hem nu een beetje verkeerd heeft aangepakt, ze schreeuwde echt wel naar hem, het deed echt wel pijn in mijn hart. Ik weet niet hoe ik dat tegenover de juffrouwen moet aanpakken.
Nog eens hartelijk bedankt en ik ga er zeker mee door. Ik heb net ook jouw boek besteld en plan ook de online actie.
Hartelijke groeten,
Heidi
Hallo Heidi,
wat fijn dat je er zoveel uithaalt en mooi dat je het zo goed toepast.
Je hebt groot gelijk, de juf heeft het niet goed aangepakt. Wat je zou kunnen doen is haar een keertje uitleggen dat je zoontje heel gevoelig is en dat boos worden averechts werkt. Ze kan beter vragen wat er aan de hand is. Luisteren en dan uitleggen wat de bedoeling is en waarom. Eigenlijk kun je haar gewoon vertellen wat je zelf ontdekt hebt over hem, wat het beste werkt.
Veel succes verder.
hartelijke groeten
Karla