Als je kind moeilijk is in zijn of haar gedrag, dan kun je je als ouder behoorlijk zorgen maken. Enerzijds over de situatie thuis en anderzijds over hoe het nou verder moet met je kind. Twijfel en gepieker sluipt binnen in je leven: “Wat is er toch aan de hand met mijn kind?”
Het begint met dat je kind niet reageert zoals je verwacht. Je geeft voor je gevoel toch duidelijk grenzen aan. Je corrigeert het gedrag, je geeft soms straf. Maar het helpt niet. Je kind doet dingen, die je niet wilt, blijft ze doen. Waardoor er steeds meer conflicten ontstaan.
En hoe ouder je kind wordt, hoe moeilijker het wordt. Je kind doet anders dan andere kinderen. Ook van anderen krijgt je kind negatieve reacties door zijn gedrag. Dan begint het gepieker. Wat is er met mijn kind aan de hand? Wat moet ik doen? Wat moeten wij doen?
Moeten we ermee naar een psycholoog? Maar misschien komt er wel een diagnose uit als autisme of ADHD en wil ik dat eigenlijk wel? Bovendien, hoe zal het voor mijn kind zijn, als hij een onderzoek en misschien wel een diagnose krijgt?
Hoe leg ik dat uit aan mijn kind, zonder dat hij zich dat aantrekt? Zonder dat ze denkt dat er iets mis is met haar? Ik maak me zorgen over zijn zelfbeeld. Mijn kind krijgt toch al zoveel negativiteit over zich heen. En toch is het ook een heel lief kind, dat weet ik zeker.
Herken je dit? Voor mij was dit mijn mijn grootste drempel om naar de hulpverlening te stappen. Ik was erg bang, dat alleen al het feit, dat er onderzoek plaats ging vinden, mijn kind nog onzekerder zou maken. Ik wilde mijn kind niet het gevoel geven, dat er iets ‘mis’ was.
Dus ging ik zelf op onderzoek uit. Regelmatig las ik iets wat me bekend voorkwam. Maar ik had nooit het idee, dat mijn kind helemaal in zo’n hokje paste. Net of er van allerlei verschillende labels stukjes van toepassing waren op mijn kind.
Tegenwoordig kom ik dat in mijn werk veel tegen. Pittige kinderen zijn in zekere zin ‘afwijkend’, d.w.z. anders dan de meeste kinderen, maar passen niet precies in een bestaand ‘hokje’. Toch laten ze wel probleemgedrag zien en hebben ze speciale aandacht en een speciale aanpak nodig.
Nu weet ik, dat het allerbelangrijkste is dat je je kind leert begrijpen. Door goed te kijken en te luisteren naar mijn kind, begreep ik hem steeds beter. Waardoor ik mijn gedrag erop kon aanpassen. Ook kon ik mijn kind helpen om zichzelf te leren begrijpen. Iets wat ik daarvoor nog niet kon.
Voor mij is dit de oplossing gebleken, zelf leren onderzoeken hoe mijn kind in elkaar steekt. En dat is wat ik ouders gun, die in dezelfde positie zitten als ik vroeger. Ook omdat je pas dan werkelijk je gedrag kunt aanpassen. En een opvoedingsstrategie kunt hanteren, die past bij jouw kind.
Dus, is er iets mis met je kind? Nee. Je kind is een pittig kind, heeft bepaalde kenmerken en eigenschappen, waardoor de normale, gebruikelijke manier van opvoeden niet werkt.
Je kind heeft geen correctie nodig, maar je hulp en steun. En het zien van haar of zijn kwaliteiten. Want die zijn er altijd ook. En hoe beter de omgeving met zijn of haar lastige kant om kan gaan, hoe meer de kwaliteiten zichtbaar worden.
PS. Vind je dit interessant en wil je meer weten? In mijn gratis onlinetraining ‘Waarom strenger opvoeden niet de oplossing is (en wat dan wél) vertel ik hier veel meer over en krijg je tips om er beter mee om te gaan.
Wil je dit blog delen op social media, zodat we nog meer ouders kunnen bereiken? Dank je wel.
Er zijn kinderen, die vaker dan anderen problemen geven. Dat zijn kinderen, die niet zo makkelijk op te voeden zijn, met wie je snel strijd hebt. Kinderen die de sfeer in het gezin sterk beïnvloeden. Deze kinderen zijn geen vervelende kinderen, maar zijn wel een uitdaging voor jou als ouder. Een voortdurende uitdaging, want de problemen gaan niet vanzelf over. Ik noem ze pittige kinderen.
Als ouder kun je gemakkelijk in een cirkeltje van elkaar opvolgende fases terechtkomen. Eerst denk je dat het komt omdat je te losjes bent, te soft en te begripvol. Dus je doet je best om harder op te treden. Dat lijkt misschien wel eventjes te helpen, het geeft je in elk geval een goed gevoel.
Maar al snel komt er weer strijd met je kind. En ben je weer in gevecht. Je verliest je goede moed, je wordt moedeloos. Je gaat piekeren, over wat er toch aan de hand is met je kind. En over wat je verkeerd doet. Zou je toch niet streng genoeg zijn?
En soms is er ook ‘zo maar’ een betere periode. Een periode waarin er minder ruzies zijn. Je denkt, ‘ha, we zijn op de goede weg’. Het kind wordt ouder, hij of zij groeit er vast wel overheen. Je bent weer hoopvol. Maar helaas duurt dat niet zo lang. En vind je jezelf weer terug in strijd en machteloosheid.
Dit kan heel veel impact hebben op je leven. Je gunt je kind iets anders, daar maak je je zorgen over. Je hebt misschien gedoe erover met je partner, omdat jullie het niet helemaal eens zijn over de aanpak.
En je probeert ruzies en conflicten te voorkomen. Door goed te letten op wat je zegt en wat je doet, probeer je een conflict voor te zijn, maar behalve dat dit veel energie kost, levert het meestal weinig op. Het gekke is, dat het soms lijkt of het alleen maar erger wordt daardoor (en dat is ook zo, maar dat is een ander verhaal).
Ik weet precies hoe dit gaat en hoe het voelt, omdat ik het zelf meegemaakt heb. En ik schrijf dit voor jou, die in deze situatie zit. Want jou wil ik zeggen: het gaat niet vanzelf over. Maar je kunt er wel uit komen. Je kunt echt uit de strijd komen, uit de patronen waar je nu in vast zit. Er is een oplossing en ik kan je daarbij helpen.
Je kunt een eerste stap zetten door je aan te melden voor mijn eerstvolgende gratis webinar . Daarin vertel ik je meer over hoe dit zit. Waarom je zo vaak strijd hebt met je kind en hoe je daaruit komt. Wat het te maken heeft met hoe jouw kind in elkaar steekt.
Doe mee en ontdek of wat ik vertel ook voor jouw kind geldt. En of mijn oplossing ook de jouwe kan zijn. Je bent van harte welkom! Meld je nu hier gratis aan
PS Deel dit artikel alsjeblieft via de shareknop en stuur het door naar iemand die in deze situatie zit, zodat ik hem of haar kan helpen. Dank je wel!
Als ouders vertellen over problemen met hun kind, klinken daar allerlei onbewuste interpretaties en overtuigingen in door. Alleen al het onder de loep nemen van deze gedachten kan erg heilzaam zijn als het gaat over minder stress in het opvoeden.
Als volwassene is onze blik gekleurd door ervaringen en door culturele opvattingen. Veel ouders zijn bijvoorbeeld vrij snel geneigd om te denken, dat een kind iets expres doet (of niet doet) om ons dwars te zitten. Hierbij horen gedachten als ‘hij lokt me uit’, ‘zij denkt alleen aan zichzelf’, ‘hij wil me op de kast krijgen’, ‘ze manipuleert de boel, wil alles naar haar hand zetten’ enz.
Deze interpretaties kloppen vaak niet of zijn op zijn minst ongenuanceerd en bereiken precies wat je niet wil, nl. een conflict. Gedachten bepalen namelijk je gevoel. Je wordt boos of voelt je machteloos. Je gaat reageren vanuit je emotie en dat roept bij je kind natuurlijk ook weer een reactie op.
Bijvoorbeeld: jonge kinderen ontwikkelen zich door de wereld te verkennen, door te experimenten. Als een peuter niet luistert, kan dat komen omdat de drang om iets uit te zoeken sterker is dan jouw vermaning. Het kan ook zijn dat een kind inderdaad iets doet om te kijken hoe jij reageert. Maar daar leert ie van! Dat is niet bedoeld om jou “te pesten”. We maken het dan veel te persoonlijk.
Maar ook bij oudere kinderen is het vaak helemaal niet persoonlijk bedoeld. Het is vaker onmacht dan onwil. Je kind raakt ergens door van slag of gefrustreerd of blokkeert als er iets van hem of haar verlangd wordt.
Kijk of je op zo’n moment een stapje achteruit kunt doen. Laat je gedachten en emoties even gaan (gewoon even diep zuchten…). Kijk en luister met aandacht naar je kind. Welke behoefte speelt hier? Als je uit je eigen emoties kun blijven en begrijpt wat ten grondslag ligt aan het gedrag van je kind, ben je veel creatiever in het vinden van oplossingen.
Onderzoek je gedachten door eens op te schrijven welke gedachten jij in een lastige situatie hebt. Welke interpretaties heb je en welke onbewuste overtuigingen zitten hier achter? Door deze op het spoor te komen en er op een afstandje na te kijken, kun je gaan zien dat ze meestal niet kloppen. Dit helpt je om uit je automatische patroon te stappen van reageren vanuit emotie.
En kom je dingen tegen van jezelf, die wel gerechtvaardigd zijn? Ga dan in gesprek met je kind Geef aan wat je dwars zit (hou het bij jezelf, dus gebruik een ik-boodschap) en luister naar hoe je kind het ervaart. Zoek oplossingen, die voor jullie allemaal oké zijn. Heb geduld, hou vol en vertrouw erop dat je het goed kunt hebben met je kind(eren).
Vind je dit artikel zinvol? Wil je het dan voor me delen? Ook fijn als je je reactie wilt delen. Dank!
Door de site te te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruik van cookies. Privacyverklaring
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.