Je kind de baas zonder de baas te spelen

Ben jij je kind de baas? Of heb je wel eens het idee dat je kind de baas is in huis? Een pittig kind kan heel dwars zijn. En heel vasthoudend. Hoe hou jij daar grip op? Ik zal je laten zien hoe eenvoudig dat eigenlijk is.

Een interessante uitdrukking: de baas zijn. Iemand kan de baas zijn over een ander, dat vindt die laatste meestal niet zo fijn. Jouw kind wil dan ook niet dat jij de baas bent, misschien hoor je dat wel letterlijk: ‘jij bent niet de baas over mij’.

Maar de baas zijn kun je ook opvatten als dat je iets aankunt. Je kunt ook een situatie de baas zijn, dat betekent dan dat je er tegen opgewassen bent. Bijvoorbeeld de uitdagingen die het opvoeden van een pittig kind met zich meebrengt.

Hoe word jij nu je kind de baas zonder de baas te spelen? Dat is eigenlijk niet zo ingewikkeld, er zijn maar een paar dingen voor nodig. Ik zal je laten zien welke dat zijn.

DUIDELIJKE STRUCTUUR

Zorg voor heldere afspraken en routines. Hoe voorspelbaarder je bent, hoe beter je kind daar bij gedijt. En er is nog een belangrijk voordeel.

Hoe meer de dingen al geregeld zijn, hoe minder je je kind in het moment hoeft te ‘sturen’. Je hoeft alleen maar aan de afspraak of gewoonte te herinneren. Herinneren voelt voor een kind heel anders dan dat jij opeens, ‘uit het niets’ iets van hem of haar wil.

ACHTEROVER LEUNEN

Nu je kind weet wat er verwacht wordt, mag je de verantwoordelijkheid veel meer bij je kind laten. Ook als je kind nog jong is. Herinner je kind aan wat de bedoeling is, ga ervan uit dat dit gebeurt. En laat het idee los dat jij de hele dag moet zorgen dat je kind doet wat er (volgens jou) gedaan moet worden.

Het is verrassend hoeveel rust en ruimte dat geeft. Bovendien: de controle die jij zo graag wil, is in feite een illusie. Hoe vaak gaat het leven niet anders dan jij had gewild, ook al had je nog zo je best gedaan?

Het leven wat meer zijn gang laten gaan, maakt alles veel makkelijker. Het scheelt zoveel energie als je stopt met alles te willen voorkómen. Of te willen fixen als er iets ‘mis’ is gegaan.

ALLES IS EEN LEERPROCES

Nu ben je altijd druk met de korte termijn. Altijd maar zorgen dat je kind …. (doet wat er verwacht wordt of moet gebeuren). Maar dat is eindeloos! Elke ochtend is er weer een nieuwe dag. Geen wonder dat je er ’s ochtends al tegenop kunt zien.

Maar je mag dat loslaten, het gaat om de lange termijn. Alles is een leerproces. Ook al gaat het in het begin niet zoals jij wilt, op de langere termijn zal je kind leren om zich aan regels en afspraken te houden. En dan wordt alles makkelijker. Zeker als jij je er niet zo druk meer over maakt.

BLIJF RUSTIG BIJ WEERSTAND

Emoties horen bij het leven, dat is niet erg. Het is niet erg als je kind boos wordt. Hooguit is het handig om te zorgen dat je kind geen brokken maakt of jou geen pijn doet. Maar voor schreeuwen of schelden hoef je niet bang te zijn. Niet dat het wenselijk is natuurlijk, maar het is niet erg.

Natuurlijk roept het gedrag van je kind van alles bij jou op. Gedachten en (daardoor) ook emoties. Dat is logisch. Maar ook dat kun je leren zien als iets wat er gebeurt en wat niet erg is. Omdat het menselijk is. En daardoor wordt het allemaal veel minder erg. Bovendien zijn er technieken om jezelf te kalmeren, als dat nodig is.

EN DAN …

ja, dan komt er werkelijk rust. Wordt thuis weer een plek om te ontspannen. Kun je het weer leuk hebben met je kind. Is het gedenk en het gepieker en het harde werken voorbij.

Lijkt je dat wat? Ik heb een nieuwe online workshop ontwikkeld, waarin je ontdekt, hoe je deze 4 elementen precies in praktijk brengt. Er is maar plek voor een beperkt aantal deelnemers, waardoor er veel ruimte is om je persoonlijke vragen in te brengen.

Interessant? Hier lees je wat het jou in slechts één dagdeel oplevert!

Delen wordt zoals altijd gewaardeerd. Je reacties lees ik ook graag. Heb je vragen over de workshop, stuur dan even een mailtje naar karla[at]ontspannenopvoeden.nl

Eigenlijk logisch dat je zoveel strijd hebt met je kind

Als ouders mijn hulp inroepen is dat 9 van de 10 keer omdat ze veel strijd hebben met hun kind. Omdat er vaak gedoe is, ruzie is, hun kind vaak nee zegt en niet meewerkt. Eigenlijk iets wat elke ouder weleens ervaart. Maar dan gewoon elke dag. Elke dag strijd met je kind is uitputtend en maakt ouder en kind niet gelukkig. Hoe komt het nu dat je zo vaak strijd met je kind hebt?

Laat ik maar met de deur in huis vallen: het is NIET omdat je niet kunt opvoeden, omdat jij het allemaal verkeerd zou doen. Als je vaak strijd hebt met je kind, kun je wel heel gemakkelijk dat gevoel krijgen, maar onthoud: dat is niet waar. Het ligt niet aan jou!

Bijna altijd als ik met ouders in gesprek raak, blijkt vroeg of laat in dat gesprek dat hun kind geen doorsnee kind is. Kinderen met specifieke kenmerken. Vaak zijn het kinderen die niet flexibel zijn, prikkelgevoelig zijn, graag de dingen zelf bepalen en behoorlijk temperamentvol zijn. Een pittig kind, noem ik dat tegenwoordig.

Ligt het dan aan het kind? Nee, ook niet. Je kind heeft specifieke kenmerken, maar dat heeft iedereen. Niks abnormaals aan. Het ligt aan de interactie. De combinatie van kind en hoe je met je kind omgaat, je opvoedingsaanpak. Deze kinderen gedijen niet bij de gebruikelijke aanpak in het opvoeden.

Over het algemeen gaan ouders in Nederland vrij vriendelijk met hun kinderen om. Ze geven ruimte en inspraak aan hun kind. Maar als puntje bij paaltje komt zijn ze wel de baas. Zo nodig wordt gedrag gecorrigeerd door belonen of straffen (time out bijvoorbeeld)

En veel kinderen doen het daar op. Niet dat het in mijn visie het beste is wat je je kind kan bieden, maar bij veel kinderen geeft dat niet echt grote problemen. Over het algemeen loopt het wel en eventuele problemen vallen in de categorie “Overal is weleens wat”, je weet wel wat ik bedoel.

Maar de kinderen die ik hierboven omschreven heb, die doen het daar niet op. Die worden snel boos, accepteren moeilijk een nee, willen hun zin doordrijven en strijden desnoods door tot het bittere eind. Ze zullen niet snel jouw gezag accepteren. En juist thuis gooien ze de kont tegen de krib.

Bovendien kunnen ze boos worden omdat ze zich onbegrepen voelen. En vaak is dat ook zo. Omdat ze wat anders in elkaar steken dan de meeste kinderen, worden ze niet echt begrepen. En reageert een ouder onbewust op een verkeerde manier.

Tenslotte word je als ouder door het gedrag van deze kinderen nogal op de proef gesteld. Veel meer dan bij andere kinderen worden jouw emoties getriggerd. En die maken het probleem ook weer groter. Want er zit een grens aan hoe lang jij je geduld weet te bewaren.

Wat is er nu nodig om uit deze strijd met je kind te komen? Daarvoor is een andere benadering van je kind nodig. Eentje die ervoor zorgt dat je kind zich beter begrepen en geaccepteerd voelt. Eentje die recht doet aan de behoefte van je kind aan eigen inbreng. Eentje die jouw handelen veel beter afstemt op de specifieke kenmerken van je kind.

Mijn belangrijkste boodschap is dus: het ligt niet aan jou, het ligt niet aan je kind. Jullie doen allebei je best. Maar je kind heeft iets anders van je nodig. En het goede nieuws is: dat kun je leren.

Concrete tips vind je in mijn gratis handleiding, gratis onlinetrainingen en blogs. Aanmelden voor een online training doe je hier.

Heb je meer hulp nodig, dan kan mijn onlineprogramma Stap voor stap een gelukkig gezin je goed helpen. Klik hier om te lezen wat het programma hoe dit programma ook voor jou de oplossing kan zijn

Wil je me helpen om deze boodschap verder te verspreiden? Deel dit blog dan voor me. Heel erg bedankt daarvoor! 

En natuurlijk hoor ik graag van je, dat kan hieronder 🙂

Wat je kind echt van je nodig heeft

Geen enkel kind heeft graag ruzie met zijn ouders. Al lijkt het daar soms verdacht veel op. Maar juist als je constant strijd hebt met je kind, heeft je kind begrip, erkenning en respect nodig. Juist dat is de eerste stap om uit de strijd te komen. Maar daar is wel moed voor nodig.

Er is meer dan vroeger aandacht voor het praten met je kind. Dingen samen overleggen. Luisteren naar het kind. Het is kortom allemaal wat vriendelijker dan een generatie geleden.

De officiële instanties promoten het positieve opvoeden (triple P). Hoewel dat positiever klinkt dan het is, want het gaat nog steeds uit van het idee dat jij als ouder het gedrag van je kind bepaalt. Er is weinig ruimte naar mijn idee voor werkelijk respect voor het kind.

Helaas is het zo, dat juist de kinderen die het het hardst nodig hebben om te worden gehoord, dat niet krijgen. Juist kinderen die aan de lopende band onacceptabel gedrag laten zien, worden aangepakt met regels, contracten, en consequenties (lees: straffen). Zo probeert men invloed op het gedrag te krijgen.

En soms werkt dat, maar vaak ook niet. Vaak neemt de strijd alleen maar toe. Ouders en kind zitten vast in een patroon. Een negatief patroon van actie en reactie, dat zorgt voor toenemende frustratie en verwijdering.

De enige manier om hier uit te stappen is het als ouder anders te gaan doen. Te starten met luisteren in plaats van te reageren op elk onacceptabel gedrag. Het gesprek aangaan en werkelijke interesse tonen. Echt goed luisteren. En samen oplossingen zoeken.

Dan kunnen er wonderen gebeuren. Ik zie het gebeuren bij ouders die ik begeleid en bij deelnemers van mijn onlineprogramma. Zoals een gezin met een puber met PDD-NOS, die al jaren strijd hebben, ondanks verschillende hulpverleningstrajecten. En die nu opeens al een paar weken geen ruzie meer gehad hebben.

Wat er gebeurt, is dat het kind zich eindelijk weer eens gehoord, begrepen, geaccepteerd en gerespecteerd voelt. En dan komt er ruimte bij het kind om werkelijk met ouders in gesprek te gaan en hen ook te horen. De relatie verbetert, de verbinding wordt hersteld. En nu kunnen ouders en kind samen problemen oplossen in plaats van tegenover elkaar te staan.

Maar hier is moed voor nodig. Omdat het zo indruist tegen alles wat we zelf meegekregen hebben over opvoeden. “Dat accepteer je toch niet”, “Daar moet je korte metten mee maken”, “Je moet wel consequent zijn, houdt hij zich niet aan de afspraken, dan moet je de iPad afpakken”, enz.

Moed om de eerste stap te zetten en iets anders te doen. Moed om te vertrouwen dat deze aanpak werkt. Moed om het werkelijk in praktijk te brengen. Moed om te vertrouwen op je eigen kracht. Maar ook durven vertrouwen op de goede wil van je kind, die al een tijdlang uit beeld lijkt te zijn.

En dan blijkt dat je kind helemaal niet uit is op strijd. Dat je  kind helemaal niet alleen maar met zichzelf bezig is, of nooit rekening met anderen wil houden.  En uiteindelijk worden dan alle kwaliteiten van je kind weer opnieuw zichtbaar. Omdat jij de moed hebt daarop te vertrouwen, ondanks alles wat er gebeurt.

Overigens betekent dit niet dat je niet meer begrenst, maar dat is even een ander verhaal. Daarover vind je tips in andere blogs.

Als jij deze situatie herkent, dan nodig ik je uit om de moed op te brengen om het anders te doen. Mijn steun heb je :). Graag lees ik je reactie hieronder. 

Een dringend advies voor ouders van pittige kinderen in coronatijd

Er zijn gezinnen waar iedereen zijn draai gevonden heeft. Waar het nieuwe ritme werkt. Er zijn ook gezinnen waar de conflicten en de stress alleen maar toenemen. Voor deze laatste groep heb ik één dringend advies: hou niet alle verantwoordelijkheid in je eigen hand.

Ik krijg veel mails van ouders, waaruit ik opmaak dat ze heel hard knokken om alle ballen in de lucht te houden. Ze willen zorgen dat het schoolwerk gebeurt, dat hun kinderen zich fatsoenlijk gedragen en ze proberen hun eigen werk zo goed mogelijk te doen.

Dat is best veel. Zeker als je er een (of meer) pittig kind bij hebt. Want de valkuil is dat jij zoveel mogelijk wilt bepalen. Eigenlijk ben je steeds meer bezig om je macht in te zetten om je kind zover te krijgen dat hij of zij …. (vul maar in, schoolwerk maakt, geen ruzie maakt, klusjes doet, enz)

Maar ja. Jij hebt een pittig kind. En een pittig kind houdt er niet van dat jij bepaalt. Een pittig kind wil zelf bepalen. Hoe meer druk jij er op legt, hoe meer strijd. Ik hoor dagelijks over de voorbeelden daarvan.

De oplossing: geef je kind zijn of haar eigen verantwoordelijkheid terug. Sowieso voor het schoolwerk. Dat heb ik al vaker geschreven. Ga jezelf niet verantwoordelijk maken voor het feit dat je kind het schoolwerk afkrijgt. Dat leidt alleen maar tot heel veel strijd en dat is het domweg niet waard.

Je kind, hoe jong ook, mag daar zelf voor verantwoordelijk zijn. Jouw taak is om hierin te begeleiden. Je kunt je kind stimuleren, samen onderzoeken wat werkt en wat niet. Je hulp aanbieden als je kind iets moeilijk vindt. En verder blijft het ook de verantwoordelijkheid van de leerkracht.

Maar er is meer waar je kind verantwoordelijkheid voor mag nemen. En dat is voor haar of zijn eigen gedrag. Neem als uitgangspunt ‘we zorgen er samen voor dat de sfeer goed blijft’. Dus het is niet langer alleen jouw verantwoordelijkheid. Jullie doen het samen.

Je hoeft dus niet meer voortdurend bezig te zijn om alles te sturen. Net als een goede leider mag je meer gaan begeleiden. Zorgen dat in je kinderen het beste naar boven komt. Door ze aan te spreken op dat deel in hen dat het goed wil doen.

Hou regelmatig één op één gesprekjes met je kind om te achterhalen wat er speelt. Wat ten grondslag lag aan een bepaalde situatie of gedrag (bijvoorbeeld als je kind weigert iets te doen of iets vervelends richting een broer of zus heeft gedaan). Ga beter luisteren. Je mag je kind gaan helpen om het anders te doen.

Ook kun je regelmatig gezinsoverleg houden. ‘Hoe vinden we dat het gaat? Wat gaat goed, wat maakte je blij en wat wil je graag anders?’. Zeker, kinderen moeten daar aan wennen, dus hou vol en blijf open en zonder verwijten. Je zult zeker merken dat kinderen de verantwoordelijkheid gaan nemen als ze ervaren dat ze ook werkelijk die ruimte krijgen.

Kortom, maak juist nu de ommezwaai naar een andere benadering van je kind. De gebruikelijke manier, waarbij de ouders alle touwtjes in handen hebben, werkt niet. Dat weet je al langer, maar je kunt er nu niet meer omheen. Dus start vandaag nog met een nieuwe koers.

Als je wilt, kan ik je hier nog verder bij helpen. Ik heb voor jou een onlinetraining gemaakt met veel praktische tips: ‘Corona met – pittige- kids: zo hou je het gezellig thuis. De training werd gewaardeerd met een 8,7 en is nu voor een supermooi actieprijsje beschikbaar. Meer lezen en aanmelden kan hier.